GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmada kronik otitis mediaya (KOM) ikincil olarak meydana gelen inkus uzun kolu defektlerinin onarýmýnda kemik çimento (KÇ) ve inkus transpozisyonu (ÝT) kullanýlan hastalarýn odyolojik sonuçlarýnýn karþýlaþtýrýlmasý amaçlanmýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Kliniðimizde KOM tanýsý ile ameliyat edilen ve eþ zamanlý olarak iþitme rekonstrüksiyonu uygulanan 130 hastanýn arþiv kayýtlarý geriye dönük olarak incelendi. Ýnkus uzun kolu defekti nedeni ile KÇ uygulanan 23 hasta ve ÝT yapýlan 36 hasta olmak üzere toplamda 59 hasta çalýþmaya dahil edildi. Ýnkus uzun kolu uzunluðunun 2/3'ünden daha küçük olan defektler için KÇ kullanýlýrken daha büyük defektler için ÝT tercih edildi.
BULGULAR: KÇ ve ÝT gruplarýndaki hastalar arasýnda demografik veriler açýsýndan anlamlý farklýlýk yoktu (P>0.05). Her iki grup arasýnda ameliyat öncesi ve sonrasý kemik yolu (KY) eþikleri, ameliyat öncesi hava yolu (HY) eþiði ve hava-kemik aralýðý (HKA) parametreleri açýsýndan anlamlý farklýlýk saptanmadý (P>0.05). Ameliyat sonrasýndaki HY eþikleri ve HKA parametreleri KÇ grubunda anlamlý olarak daha iyi bulundu (P=0.000). Ayrýca KÇ grubunda ameliyat sonrasý iþitme kazancý ÝT grubuna göre anlamlý derecede daha iyiydi (P=0.042). Her iki grubun ameliyat öncesi ve sonrasý HKA deðerleri arasýndaki farklar istatistiksel açýdan anlamlýydý (P=0.001).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Kemik zincir rekonstrüksiyonu otolojik cerrahlar için hala zorlayýcý bir sorun olarak görünmektedir. Hangi rekonstrüksiyon tekniði kullanýlýrsa kullanýlsýn ameliyat sonrasýnda elde edilecek olan iþitme kazancýnda kullanýlan materyalin özellikleri kadar orta kulaðýn fonksiyonel durumu da son derece önemlidir. Bu çalýþmada inkus uzun kolu defektlerinin onarýmý için kemik çimento kullanýmý, ameliyat sonrasýndaki HY iþitme eþiði, HKA ve iþitme kazancý parametreleri açýsýndan inkus transpozisyonundan daha iyi bulunmuþtur.

INTRODUCTION: In this study, we aimed to compare the audiological results of patients who underwent bone cement (BC) and incus transposition (IT) to repair of incus long process (ILP) defects secondary to chronic otitis media (COM).
METHODS: The medical records of 130 patients who were operated due to COM and underwent ossicular reconstruction were analyzed. A total of 59 patients were enrolled in the study, including 23 patients who underwent BC and 36 patients who underwent IT, due to the ILP defect. BC was used for defects smaller than 2/3 of the length of ILP, while IT was preferred for larger defects.
RESULTS: The demographic data of two groups were similar (P>0.05). There was no significant difference between the two groups in terms of pre- and postoperative bone conduction thresholds (BCT), preoperative air conduction threshold (ACT), and air-bone gap (ABG). The postoperative ACT and ABG parameters were significantly better in the BC group (P=0.000). Additionally, postoperative hearing gain was significantly better in the BC group (P=0.042). The differences between the ABG values of both groups before and after surgery were statistically significant (P=0.001).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Ossiculoplasty still appears to be a challenging problem for otological surgeons. Whatever technique is used, the functional condition of the middle ear is as important as the features of the material used in hearing gain to be obtained after surgery. In this study, the use of BC for repairing of ILP defects was found better than IT in terms of postoperative ACT, ABG and hearing gain.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Multiple myelom (MM) hastalarýnda otolog kök hücre nakli (OKHN) etkili bir tedavi seçeneðidir. Kullanýlan kemoterapötikler nedeniyle OKHN sonrasý kardiyak yan etkilerin geliþebileceðine dair endiþeler mevcuttur. Bu çalýþmada MM hastalarýnda OKHN sonrasý geç kardiyak etkilerin deðerlendirilmesini amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Kurumumuza MM tanýsý ile baþvuran ve OKHN yapýlmýþ olan hastalar retrospektif olarak incelendi. Rutin pretransplant ve nakil sonrasý birinci yýl ekokardiyografik deðerlendirmeleri olan 30 hasta çalýþmaya alýndý. Sol ventrikül diastol sonu çapý (LVEDD), sol ventrikül sistol sonu çapý (LVESD), sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonu (LVEF), E dalgasý, A dalgasý ve E/A indeksine ait veriler toplandý.
BULGULAR: : Sol ventrikül sistolik fonksiyonunun göstergesi olarak nakil sonrasý LVEF’deki (ortalama±SD, 66.66±8.5 %) artýþ, nakil öncesi LVEF (62.46±4.51 %) ile karþýlaþtýrýldýðýnda istatistiksel olarak anlamlýydý (p=.013). Alt grup analizlerinde LVEF’deki artýþ tandem nakil olan grupta (5.25±5.2 %), tek nakil olan gruba (4.72±8.68 %) göre daha yüksekti ancak istatistiksel anlamlýlýk saðlanamadý (p=.872). Sol ventrikül diyastolik disfonksiyonunda ki düzelmenin kanýtý olarak nakil sonrasý LVEDD (45.4±5.8 mm) ve LVESD (27.3±4.9 mm) deðerlerinde nakil öncesi LVEDD (48.9±4.1 mm) ve LVESD (31.1±4.1 mm) deðerlerine göre istatistiksel olarak anlamlý düþüþ tespit edildi (p=.044, p=.041, sýrasýyla).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Bu çalýþma literatürde MM’li hastalarda OKHN sonrasý geç dönemde artmýþ kardiyak sistolik ve diyastolik fonksiyonlarý gösteren ilk çalýþmadýr. Bu sonuçlar OKHN sürecinde kök hücrenin sistemik etkilerini göstermesi açýsýndan önemlidir

INTRODUCTION: Autologous stem cell transplantation (ASCT) is an effective treatment option in patients with Multiple Myeloma (MM). There is a concern about development of cardiac complications following ASCT because of the chemotherapeutics which are used. In this study we aimed to evaluate late cardiac effects of ASCT in patients with MM.
METHODS: The patients who presented to the our institution with diagnosis of MM and underwent ASCT were studied retrospectively. Thirty cases who had routine pretransplant and posttransplant first year echocardiographic examinations were examined. The data of left ventricular end-diastolic diameter (LVEDD), left ventricular end-systolic diameter (LVESD), left ventricular ejection fraction (LVEF), E wave, A wave and E/A index were collected.
RESULTS: The increase in posttransplant LVEF (mean±SD, 66.66±8.5 %) as a marker of left ventricular systolic function compared with pretransplant LVEF (62.46±4.51 %) was statistically significant (p=.013). In subgroup analyses, the increase in LVEF was greater in patients who underwent tandem ASCT (5.25±5.2 %) compared with did not (4.72±8.68 %), but the difference was not statistically significant (p=.872). There were significant decreases in posttransplant LVEDD (45.4±5.8 mm) and LVESD (27.3±4.9 mm) which was evidence of the amelioration of left ventricular diastolic dysfunction, compared with pretransplant LVEDD (48.9±4.1 mm) and LVESD (31.1±4.1 mm) (p=.044, p=.041, respectively).
DISCUSSION AND CONCLUSION: This is the first study in literature that demonstrated improved systolic and diastolic cardiac functions at late-term of ASCT in patients with MM. These results are important in terms of showing the systemic effect of stem cell during the course of ASCT.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Böbrek nakli son dönem böbrek yetmezliðinde (SDBY) en uygun ve iyi tedavi seklidir. Ancak baþarýlý böbrek transplantasyonundan sonra bile, hastaligin uzun vadeli etkileri ve komplikasyonlar saðlýkla iliþkili yaþam kalitesini (HRQoL) olumsuz etkilemektedir. Ek olarak immünosupresif tedavi ve yan etkileri, transplantasyonun kýsa ve uzun dönem komplikasyonlarý hastalarin yasam kalitesini olumsuz etkilemektedir. Nakil hastalarýnda HRQoL ölçümleri, immünosupresif tedavi, hasta uyumu ve greft fonksiyonunun baþarýsýný dolayli olarak göstermektedir. Bu çalýþmanýn temel amacý böbrek nakli hastalarýnda yasam kalitesini deðerlendirmek ve etkileyen deðiþkenleri belirlemektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalýþma nefroloji bölümünde takipli 80 böbrek nakli hastasý, 42 hemodiyaliz hastasý ve 35 saðlýklý gönüllü çalýþmaya dahil edildi. Hastalar kendilerince doldurulan 38 sorudan oluþan KDQoL - SF anketi ile deðerlendirildi. Saðlýklý gönüllüler SF - 36 saðlýk kalitesi anketi ile deðerlendirildi.
BULGULAR: Yaþam kalitesi skorlarý ile genç yaþ, yeterli sosyal destek, komorbid faktörler, son altý ay içinde hastaneye baþvurular, kullanýlan ilaç sayýsý, serum albümin, hemoglobin düzeyleri ve diyaliz tedavisi süresi arasýnda istatistiksel olarak anlamlý bir iliþki buundu. Ýyi greft fonksiyonu HRQoL skorlarýný etkileyen en önemli parametre olarak kabul edildi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Genç yaþ, yeterli sosyal destek, daha yüksek albümin ve hemoglobin düzeyleri HRQoL skorlarýnýn daha iyi olduðunu göstermektedir. Eþlik eden faktörlerin varlýðý, hastaneye yatýþlar, çoklu ilaç kullanýmý, diyaliz tedavisinin daha uzun sürmesi, düþük HRQoL skorlarýnýn negatif belirtecleridir. Nakil hastalarýnýn takiplerine periyodik HRQoL deðerlendirmesi dahil edilmelidir.

INTRODUCTION: Renal transplantation is the optimal treatment in end-stage renal disease (ESRD). Even after succesfull renal transplantation, the health related quality of life (HRQoL) might be affected adversely by the long term complications of the primary disease. Additionally, immunosupressive treatment itself, adverse effects of the drugs have effect on HRQoLof patients, causing stress. HRQoL measurements in transplant patients are important in reflecting the success of immunosupressive treatment, patient compliance and graft function. The main objective of this study is to assess HRQoL in renal transplant patients and to determine the variables affecting it.
METHODS: This study was performed in nephrology department. 80 renal transplant patients, 42 hemodialysis patients and 35 healthy volunteers were included in the study. The patients were evaluated by KDQoL–SF questionnaire consisting of 38 questions answered by patients on their own. The healthy volunteers were evaluated with SF–36 health quality questionnaire.
RESULTS: There was a statistically significant correlation between the quality of life scores and younger age, adequate social support, comorbid factors, hospital admissions within last six months, number of medications used, serum albumin, haemoglobin levels and the duration of dialysis treatment. Good graft function was considered to be the most important parameter influencing the HRQoL scores.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Younger age, adequate social support, higher albumin and haemoglobin levels are positive predictives of better HRQoL scores. Presence of comorbid factors, hospital admissions, polypharmacy, longer duration of dialysis treatment are negative predictives of lower HRQoL scores. Periodic assesment of HRQoL should be included in the follow-up protocols of transplant patients.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Kronik böbrek hastalýðý (KBH) hastalarýnda, serum ischemia-modified albumin (IMA) seviyeleri, normal popülasyona göre daha yüksek bulunmuþtur. Oksidatif stres arttýkça, endotel disfonksiyonuna baðlý nitrik oksit (NO) üretimi azalmaktadýr. Magnezyum (Mg), endotel üzerinde NO üretimini artýrýr. Çalýþmamýzýn amacý, KBH (evre 1-4) hastalarýnda serum IMA, NO ve Mg seviyelerini birbiriyle karþýlaþtýrmaktý.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmaya evre (1-4) 29 KBH hastasý dahil edildi. Ayrýca, 40 kiþilik saðlýklý gönüllüden oluþan bir kontrol grubu da oluþturuldu. Her iki grupta serum IMA, NO ve Mg tayini yapýldý. Serum Mg kolorimetrik yöntemle; IMA, hýzlý kolorimetrik metodla; NO, ELISA ile analiz edildi. Ýstatistiksel anlamlýlýk için p < 0.05 kabul edildi.
BULGULAR: Hasta grubunda serum IMA düzeyi kontrol grubuna göre istatiksel anlamlý daha yüksekti (p=0.023). Serum NO ve Mg yönünden gruplar arasýnda farklýlýk bulunmadý (p > 0.05). Hasta grubunda, serum IMA ve NO arasýnda istatistiksel anlamlý ve pozitif yönde iliþki saptandý (p=0.023, r=0.421). Serum IMA ve Mg arasýnda istatistiksel anlamlý iliþki saptanmadý (p=0.96). Serum NO ve Mg arasýnda istatistiksel anlamlý ve negatif iliþki bulundu (p=0.02, r=-0.43).
TARTIÞMA ve SONUÇ: KBH (evre 1-4) hastalarýnýn serumunda NO ve Mg seviyelerine bakýlmasý, oksidatif stresi öngörmede faydalý bulunmamýþtýr.

INTRODUCTION: In chronic kidney disease (CKD) patients, serum levels of ischemia-modified albumin (IMA), are found to be higher compared to the normal population. As oxidative stress increases, nitric oxide (NO) production reduces linked to endothelial dysfunction. Magnesium (Mg) increases NO production by endothelium. The aim of the study was to compare serum IMA, NO, and Mg levels in patients with CKD (stage 1-4).
METHODS: The study included 29 CKD patients with stage 1-4. Additionally, a control group comprised 40 healthy volunteers. Serum IMA, NO, and Mg testing was performed in both groups. Serum Mg was analyzed with the colorimetric method, IMA was analyzed with the rapid colorimetric method, while NO was analyzed with ELISA. Statistical significance was accepted as p < 0.05.
RESULTS: Serum IMA levels were significantly higher in the patient group than in the control group. (p=0.023), while there were no differences between the groups in terms of serum NO and Mg (p>0.05). In the patient group a statistically significant and positive correlation was identified between serum IMA and NO (p=0.023, r=0.421). There was no statistically significant correlation between serum IMA and Mg (p=0.96). There was a statistically significant and negative correlation between serum NO and Mg (p=0.02, r=-0.43).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Examination of the serum NO and Mg levels in CKD patients (stage 1-4) was not found to be beneficial to predict oxidative stress.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmada, Multiple Skleroz (MS) hastalarýnda çeþitli normal görünen beyin anatomik lokalizasyonlarýn Difuzyon Tensor Görüntüleme (DTG) bulgularýný incelemek amaçlanmýþtýr. Ek olarak, MS hastalarýnda yapýsal, fonksiyonel ve klinik hasarý yorumlamak için beyaz ve gri cevherin hacimsel analizi ve bu bulgularýn Geniþletilmiþ Özürlülük Durumu Ölçeði (Expanded Disability Status Scale; EDSS) ile korelasyonu yapýldý.


YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmamýza McDonald 2010 kriterlerine göre taný almýþ 32 relapsing remitting MS hastasý ve 24 saðlýklý kontrol dahil edildi. Hasta ve kontrol grubuna 3T DTG-traktografi ve volumetrik Manyetik rezonans görüntüleme (MRG) ile hasta grubuna rutin kranial MRG incelemesi yapýldý. Çeþitli anatomik alanlardan traktografi ölçümlerinden ortalama difüzyon (MD) ve fraksiyonel
anisotropi (FA) deðerleri kaydedildi. MS hastalarýnýn EDSS skorlarý kaydedildi ve DTI parametreleri ve volumetrik analiz ile korele edildi.

BULGULAR: FA ve MD ölçümlerinde tüm MS hastalarýnda incelenen korpus kallozum genu, korpus ve splenium, forniks, bilateral forceps major, forceps minor, inferior longitudinal fasikül, prefrontal korteks, talamus alanlarýnda FA deðerleri kontrol grubuna göre düþük saptanýr iken MD deðerleri ayný alanlarda kontrol grubuna göre yüksek olarak bulunmuþtur. Gri ve beyaz cevher volüm deðeri açýsýndan hasta grubu kontrol grubundan istatistiksel olarak anlamlý derecede düþük bulunmuþtur. Volumetrik analiz ve DTG analizinden FA deðerlerinde, MS grubu ile EDSS arasýnda anlamlý korelasyon izlenmedi. Bilateral forseps majör, prefrontal korteks, globus pallidusta MD deðerleri ile EDSS arasýnda anlamlý bir korelasyon saptandý.
TARTIÞMA ve SONUÇ: DTI-traktografi ve volumetrik MRG gibi yeni MRG yöntemleri MS’de aksonal dejenerasyon tutulumunun deðerlendirilmesinde önemli katkýlar saðlayacaktýr.

INTRODUCTION: The aim of this study is to determine Diffusion Tensor Imaging (DTI) findings of normal-appearing brain anatomic localizations in Multiple sclerosis (MS) patients. Additionally, volumetric analysis of white and gray matter and correlation with EDDS were performed to interpret structural, functional, and clinical damage in MS patients.

METHODS: 32 patients with relapsing remitting MS diagnosis according to McDonald 2010 criteria and 24 healthy volunteers as the control group were included. 3T DTI-tractography and volumetric Magnetic resonance imaging (MRI) were performed in each group and conventional cranial MRI in MS group as well. Mean diffusivity (MD), fractional anisotropy (FA) values of tractography measurements of from various anatomic locations were obtained. EDSS were recorded in MS patients and correlated with DTI parameters and volumetric analysis.
RESULTS: FA and MD measurements from corpus callosum genu, body and splenium, fornix, bilateral forceps major, forceps minor, inferior longitudinal fasciculus, prefrontal cortex, thalamus areas revealed that FA values were decreased and MD values were increased in MS patients compared with that of the healthy control group. Grey and white matter volume values were significantly lower in MS patients group. Volumetric analysis and FA values from DTI analysis were not significantly correlated with EDSS in MS group. There was a significant correlation between MD values and EDSS in bilateral forceps major, prefrontal cortex, globus pallidus.

DISCUSSION AND CONCLUSION: Advanced MRI techniques such as DTI-tractography and volumetric MRI seem to make remarkable contributions to the evaluation of axonal degeneration in MS.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý, koroner arter baypas greftleme (KABG) operasyonu geçiren hastalarda anjiyotensin dönüþtürücü enzim inhibitörü (ADEI) tedavisinin mortalite ve morbidite üzerindeki etkilerini deðerlendirmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: KABG ameliyatý geçiren hastalarýn hastane kayýtlarý geriye dönük olarak deðerlendirildi. Hastalarýn demografik özellikleri, komorbiditeleri, fonksiyonel sýnýflamasý ve postoperatif komplikasyonlarý kaydedildi.
BULGULAR: Çalýþmaya 42'si kadýn 101'i erkek toplam 143 hasta dahil edildi. ADEÝ kullanmayan 65 kiþide ortalama yaþ 59.8 ± 8.86 yýl, ADEÝ kullanan 78 kiþide ise 58.15 ± 8.59 yýl idi. Gruplarýn ameliyat öncesi özellikleri deðerlendirildiðinde; diabetes mellitus, hiperlipidemi, sigara içme alýþkanlýklarý, yakýn miyokard enfarktüsü, kronik obstrüktif akciðer hastalýðý ve New York Heart Association fonksiyonel kapasite sýnýflamasý açýsýndan gruplar arasýnda istatistiksel olarak anlamlý fark yoktu (p> 0.05). ADEÝ grubunda hipertansiyon ve anstabil angina pektoris sýklýðý, istatistiksel olarak anlamlý yüksek bulundu (p> 0.05). Gruplar arasýnda postoperatif komplikasyonlar ve mortalite açýsýndan istatistiksel olarak anlamlý bir fark yoktu (p> 0.05); zira postoperatif majör olaylar ADEÝ kullanan grupta kullanmayanlara göre daha yüksekti (p = 0.007). ADEÝ kullanan hastalarýn% 50'sinde yoðun bakým ünitesinde kalýþ süresi uzundu. Gruplar arasýnda yoðun bakým ünitesinde kalýþ süresi açýsýndan istatistiksel olarak anlamlý fark vardý (p = 0,012).
TARTIÞMA ve SONUÇ: ADEÝ kullanan ve kullanmayan gruplar arasýnda istatistiksel olarak anlamlý bir mortalite ve morbidite farký olmamasýna raðmen, preoperatif ADEÝ kullanýmý, KABG operasyonu yapýlan hastalarda yoðun bakým ünitesinde uzun süreli kalýþla iliþkilidir.

INTRODUCTION: The aim of this study was to evaluate the effects of angiotensin-converting enzyme inhibitor (ACEI) therapy on mortality and morbidity in patients undergoing coronary artery bypass grafting (CABG) operation
METHODS: Hospital records of patients undergoing CABG surgery were evaluated retrospectively. Demographic characteristics, comorbidities, functional classification and post-operative complications of patients were recorded
RESULTS: 42 women and 101 men, totally 143 patients were included in the study. There were 65 cases, mean aged 59.8 ± 8.86 years in non-user group and 78 cases, mean aged 58.15 ± 8.59 years in ACEI user group. When pre-operative specialties of groups were evaluated; there were no statistically significant difference of diabetes mellitus, hyperlipidemia, smoking habits, pre-operative and recent myocardial infarction, chronic obstructive pulmonary disease and New York Heart Association classification between groups (p>0.05). Hypertension and unstable angina pectoris frequency were statistically significant high in ACEI group (p>0.05). There was no statistically significant difference of post-operative complications and mortality between groups (p>0.05), but post-operative major events were higher in ACEI groups than non-users (p=0.007). Duration of stay in intensive care unit was long in 50% of patients in ACEI group. There was a statistically significant difference for duration of intensive care unit among groups (p=0.012).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Pre-operative therapy with ACEI is associated with a prolonged stay in intensive care unit even though there is no statistically significant difference of mortality and morbidity between ACEI user and non-user groups.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

GÝRÝÞ ve AMAÇ: : 2020 yýlýnýn ilk aylarýndan itibaren etkinliði her geçen gün daha da artan covid-19 pandemisi dünya genelinde kronik hastalýklarda dahil olmak üzere bütün diðer hastalýklara yönelik yapýlan saðlýk hizmetlerinin kýsýtlanmasýna ve saðlýk kaynaklarýnýn pandemiye yöneltilmesine sebebiyet vermiþtir. Bu nedenle obezite ve yandaþ hastalýklarýn tedavisi ve hasta takibinde ciddi problemler yaþanmaktadýr. Bu dönem ve hemen sonrasýnda ki normalleþme döneminde hastalarýn tekrar kilo almamalarý, egzersiz ve diyet protokollerinin takibi ve emosyonel durumlarýnýn belirlenmesi ve sorunlarýnýn çözümü son derece önemlidir. Bu çalýþmada pandeminin neden olduðu stresin ve hareket kýsýtlamasýnýn bariatrik cerrahi geçiren 1 yýllýk takip hastalarýnýn, yaþadýklarý sosyal, davranýþsal ve emosyonel durumlarýn ortaya konulmasý ve bu dönemde uyguladýklarý egzersiz protokollerinin ve beslenme alýþkanlýklarýnýn metabolik durumlarý üzerine etkilerinin belirlenmesi hedeflenmiþtir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Ý.Ü.C. Cerrahpaþa Týp Fakültesi Genel Cerrahi Anabilim Dalýnda Roux-en-Y gastrik bypass (n = 15) ve Sleeve gastrektomi (n = 20) geçiren, iki farklý egzersiz programý uygulanan (Kombine egzersiz (Aerobik+progresif dirençli egzersiz) ve Aerobik egzersiz) 35 takip hastanýn pandemi öncesi ve baþlangýcýndan itibaren 8 hafta sonrasýnda ki takip verileri online týp uygulamalarý ve e-posta ile gönderilen anketler sonucunda incelendi ve istatistiksel olarak farklýlýklar ortaya konuldu.
BULGULAR: Erken dönem sonuçlarýmýz deðerlendirildiðinde, covid-19 pandemisi sýrasýnda yaþanan sosyal izolasyon önlemleri hem bariatrik cerrahi geçiren hastalarýn fazla kalori almalarýna neden olmuþ hem de beslenme alýþklanlýklarýnda ve emosyonel durumlarýnda köklü deðiþimlere neden olmuþtur
TARTIÞMA ve SONUÇ: Ýleride gerçekleþmesi muhtemel yeme bozukluklarýnýn ve bunun neticesinde kilo alýmýnýn önlenmesi için online týp uygulamalarýnýn etkin þekilde kullanýmý umut vericidir. Çalýþmamýz pandemi döneminde bu uygulamanýn hasta takibi ve egzersiz protokollerinin uygulanmasý açýsýndan yararlý olduðunu göstermiþtir.

INTRODUCTION: Starting from the first months of 2020, Covid19 pandemia caused devastating burden on health systems through out the World casuing restrictions on treatment of chronic disesases and redirection of resources to the treatment of pandemia. For this reason the treatment of obesity and comorbidities has been hindered and follow-up of patients were not bein managed optimally. During and after the pandemia to prevent the weight recevidism and to manage the optimal follow-up patients the current situation should be determined.
METHODS: Here in this study we aimed to determine the pycho-social status, eaiting patterns and exercise protocols of post-bariatric surgery patients in social isolation who has been at least followed-up for 1 years.
RESULTS: We have studied the parameters from the two group of bariatric patients who underwent Roux-en-y gastric bypass (n=15) and sleeve gastrectomy (n=20) in Istanbul University Cerrahpasa-Cerrahpasa Medical Faculty where two different types of execise protocols ( aerobic exercise versus aerobic combined with progressive resistance training) has been applied. Thirty-five patients has been followed up for 8 weeks after the start of pandemia by telemedicine modallities and statistical calculations were made.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Our preliminary resluts suggest that social isolation measures resulted in excess calorie intake and changed the eating behaviours of the post-bariatric patients mainly due to emotional stress. The use of telemedicine to determine the current situation is curicial to determine current situation and to prevent eaiting disorders and weight recevidism in post-bariatric patients.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Laparoskopik Nissen fundoplikasyonu gastroözofageal reflü hastalýðý için altýn standarttýr, ancak günümüzde robotik cerrahi de güvenli ve etkili bir yöntemdir. Ülkemizde robotik veya laparoskopik cerrahi kullanýmý ile ilgili henüz bir fikir birliði yoktur. Bu çalýþmanýn amacý, standart laparoskopik NF'yi, robotik NF yaklaþýmýyla, prosedürleri kullanmanýn avantajlarý ve dezavantajlarý açýsýndan karþýlaþtýrmaktýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Nissen fundoplikasyonu yapýlan toplam 42 hasta çalýþmaya dahil edildi. Bunlardan 28' i geleneksel laparoskopi (Grup I) ve 14'ü robotik cerrahi (Grup II) ile tedavi edildi. Ýki grupta yaþ, cinsiyet ve vücut kitle indeksi ile ilgili senkronizasyon saðlandý.
BULGULAR: Tüm hastalara hiatus henioplastisi ve Nissen fundoplikasyonu uygulandý. Ameliyat sýrasýnda açýk ameliyata geçilmedi ve sonrasý mortalite gözlenmedi. Ortalama ameliyat süresi grup I'de 127.46 ± 42.04 dakika ve grup II'de 253.57 ± 42.48 dakika idi. Bu parametrede I ve II gruplarýndan istatistiksel olarak anlamlý fark vardý (p <0.001).
TARTIÞMA ve SONUÇ: RNF çalýþmamýzda konvansiyonel laparoskopik NF ile karþýlaþtýrýldýðýnda benzer perioperatif ve postoperatif sonuçlarý göstermektedir. Bu çalýþma, RNF' nin GÖRH tedavisi için güvenli ve etkili bir yöntem olduðunu göstermiþtir, ancak ameliyat süresini uzatmaktadýr.

INTRODUCTION: Laparoscopic Nissen fundoplication was the gold standard for gastroesophageal reflux disease but nowadays, robotic surgery is also safe and effective method too. No consensus currently exists regarding the use of robotic or laparoscopic surgery in.
The aim of the present study was to compare standard laparoscopic NF with the robotic NF approach in terms of the advantages and disadvantages of using each procedure.

METHODS: A patient group of 42 candidates for Nissen fundoplication. Of these, 28 were treated by traditional laparoscopy (Group I) and 14 by robotic surgery (Group II). The synchronization was provided in the two groups about age, gender and body mass index.
RESULTS: All patients underwent Hiatus hernioplasty and Nissen fundoplication. There were no conversions to open procedures and no in-hospital deaths. Mean operation time was 127.46± 42.04 minutes in group I and 253.57±42.48 minutes in group II. There were statistically significant differences in this parameter from groups I and II (p<0.001).
DISCUSSION AND CONCLUSION: RNF shows similar perioperative and postoperative outcomes compared with conventional laparoscopic NF in our study. This study has demonstrated that RNF is safe and effective method for treating GERD, but it prolongs the operation time.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý acil servise (AS) baþvuran ortopedik adli olgularýn deðerlendirilmesidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Üçüncü basamak bir saðlýk kuruluþunun acil servisine 1 Haziran 2018 ve 30 Haziran 2018 tarihleri arasýnda baþvuran adli olgular geriye dönük olarak incelendi. Ortopedi kliniðine konsulte edilmeyen ve yetersiz verisi olan olgular dýþlandý. Yaþ gruplarý (0-18 yaþ, 19-64 yaþ, 64 yaþ üzeri), cinsiyet (kadýn, erkek) travma etyolojisi (trafik kazalarý, darp, kesici-delici alet yaralanmalarý, ateþli silah yaralanmalarý, elektrik yaralanmalarý, göçük altýnda kalma yaralanmalarý), cerrahi gereksinim, kýrýk varlýðý, etkilenen vücut kýsmý, hastaneye yatýþ durumu ve mortalite durumlarý, adli raporlar, hastane bilgi sistemi ve hasta dosyalarýndan kaydedildi.
BULGULAR: Toplamda 3732 adli olgu incelendi ve 500 tane ortopedik olgu çalýþmaya dahil edildi. Baþvuru nedenleri þu þekilde bulundu; trafik kazalarý (n=301, % 60.2), darp (n=136, % 27.2), kesici delici alet yaralanmalarý (n=15, % 3.0), düþmeler (n=25, % 5.0), ateþli silah yaralanmalarý (n=21, % 4.2), elektrik yaralanmalarý (n=1, % 0.2), göçük altýnda kalma (n=1, % 0.2). Yaralanan bölgelerde þu þekilde bulundu; üst ekstremite (n=195, % 39.0), alt ekstremite (n=174, % 34.8), spinal kolon (n=1, % 0.2), pelvis (n=21, % 4.2), çoklu travma (n=109, 21.8). Toplamda 41 (% 8.2) hastanýn hastaneye yatýrýldýðý ve mortalitenin 4 (% 0.8) olguda görüldüðü bulundu. Cerrahi giriþim gereksinimi ve kýrýk oranlarý 65 yaþ üstü ve altý hastalarda istatistiksel olarak anlamlý þekilde farklýydý (sýrasýyla p=0.015 ve p=0.005; Ki-Kare testi).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Bu çalýþma ortopedik yaralanmalarýn eþlik ettiði adli olgularda cerrahi giriþim gereksinimi ve kýrýk ile iliþkili tek faktörün yaþ olduðunu göstermiþtir.

INTRODUCTION: This study aims to evaluate the orthopedic forensic cases admitted to the emergency department (ED).
METHODS: Forensic cases admitted to the ED were analyzed retrospectively between June 01st, 2018 and June 30th, 2018 in a tertiary care setting. Patients who were not consulted to the Orthopedics clinic and with insufficient data were excluded. Age groups (0-18 years, 19-64 years, >64 years), gender (male, female), trauma etiology (traffic accidents, physical assault, penetrating injuries, falls, gunshot injuries, electrical injuries, dent injuries), surgical intervention requirement, presence of fracture, affected body part, hospitalization and mortality status were recorded from hospital information system, forensic reports, and patient charts.
RESULTS: A total of 3732 forensic cases were analyzed and 500 orthopedic cases were included in the study. Admission causes were as follows: traffic accidents (n=301, 60.2%), physical assault (n=136, 27.2%), penetrating injuries (n=15, 3.0%), falls (n=25, 5.0%), gunshot injuries (n=21, 4.2%), electrical injuries (n=1, 0.2%), dent injury (n=1, 0.2%). Reported injury sites were as follows: upper extremity (n=195, 39.0%), lower extremity (n=174, 34.8%), spinal colon (n=1, 0.2%), pelvis (n=21, 4.2%), multiple trauma (n=109, 21.8%). A total of 41 (8.2%) patients required hospitalization mortality was positive in 4 (0.8%) patients. Surgical intervention and fracture rates were statistically significant between patients over and under 65 years old (p=0.015 and 0.005, respectively; Chi-square test).
DISCUSSION AND CONCLUSION: The current study showed that the only factor related to fracture and surgical intervention was the age among forensic cases with a complaint of orthopedic injury.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

Semer burun deformitesi, nazal dorsumda çökme ile karakterizedir ve çoðunlukla nazoseptal desteðin azalmasýna baðlý olarak meydana gelir. Etyopatogenezinde, genellikle cerrahi dýþý travma veya burundaki kýkýrdak ve kemiklerin cerrahi olarak aþýrý eksizyonu yer alýr. Semer burun deformitesinde, klinik özelliklerin ve cerrahi tedavinin kombine edildiði çok sayýda sýnýflandýrma þemasý tanýmlanmýþtýr ancak rekonstrüksiyon metodu ve buna en uygun sýnýflandýrma konusunda bir fikir birliði henüz yoktur. Fonksiyonel ve estetik rekonstrüksiyonda sýklýkla otojen ve alloplastik materyaller kullanýlmaktadýr. Bu yazýda semer burun deformitesinin etiyolojisi, sýnýflandýrmasý ve rekonstrüksiyonu hakkýnda güncel bilgiler gözden geçirilmiþtir

Makale Özeti | Tam Metin PDF

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bir kongrede sunulan bildirilerin yayýna dönüþme oranlarý, aldýklarý atýf sayýlarý ve yayýnlandýklarý dergilerin kaliteleri, kongrenin deðerini belirleyen faktörler arasýnda kabul edilirler. Bu çalýþmanýn amacý; 1. Ulusal Çocuk Ortopedisi Kongresi’nde sunulan sözel ve poster bildirilerin yayýna dönüþme oran ve özelliklerini deðerlendirmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Birinci Ulusal Çocuk Ortopedisi Kongresi bildiri özetlerine Çocuk Ortopedisi Derneðinin resmi internet sitesinden ulaþýldý. Yazar isimleri kullanýlarak yayýnlar bilimsel arama motorlarý üzerinden tarandý. Çalýþmalar; dergi, kongre ile yayýn olmaya kadar geçen süre, dergilerin etki faktörü ve Scimago puaný, kayýtlý olduklarý indeks, atýf sayýsý ve ilk yazarýn baðlý olduklarý kurum özellikleri açýsýndan deðerledirildi.
BULGULAR: Kongre ile çalýþma arasý sürede bildirilerin %36,7'si yayýna dönüþmüþtü. Sözlü bildirileri yayýnlayan dergilerin etki faktörü 1,524 (0,39-4,154) ve Scimago puaný 0,75 (0,265-1,57) iken bu deðerler poster sunumlar için sýrasý ile 1,051 (0,39-2,383) ve 0,663 (0,355-1,129) olarak hesaplandý. Sözel bildirler kongre sonrasý ortalama 20,9 ayda yayýnlanýrken, poster bildiriler için bu süre 23,75 aydý. Dört yýllýk sürenin sonunda sözel bildiriler 0-25, poster bildiriler 0-8 atýf almýþlardý. Ýlk yazarlarýn baðlý olduðu kurumlar; 32 üniversite hastanesi, 18 eðitim araþtýrma hastanesi, 6 devlet hastanesi ve 5 özel hastane þeklindeydi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Birinci Ulusal Çocuk Ortopedisi kongresinde sunulan sözel bildirilerde daha fazla olmak üzere yüksek oranda yayýna dönüþmüþlerdir. Kongre ile ile yayýna dönüþme arasý süre biraz uzun olsa dahi, yüksek kalitede dergilerde yayýnlanmýþlardýr.

INTRODUCTION: Publication rates, number of citations, and quality of journals publishing presentations in a congress are considered among important factors which defines the value of the congress. The purpose of this study is to evaluate publication rates and characteristics of oral and poster presentations of the first National Pediatric Orthopedics Congress in Turkey.
METHODS: We reached abstracts of oral and poster presentations of first National Pediatric Orthopedics Congress through the official web site of the Pediatric Orthopedic Society. Presentations were searched via scientific databases using author names. Studies; were evaluated in the context of the journal, time between congress and publishing, impact factor, Scimago point, and index of journal, number of citations, and first authors institution.


RESULTS: Between congress and time of this study, 36,7% of presented papers were published. Journals published oral presentations had an average impact factor of 1,524 (0,39-4,154) and Scimago point of 0,75 (0,265-1,57) at the time of the study. These values were for poster presentations; 1,051 (0,39-2,383) and 0,663 (0,355-1,129) respectively. Oral and poster presentations were published an average of 20,9 and 23,75 months after congress respectively. At the end of the four years, the number of citations of oral presentations were 0-25 and poster presentations 0-8. Affiliation of first authors of papers were 32 university hospital, 18 research hospital, 6 general state hospital, 5 private hospitals.

DISCUSSION AND CONCLUSION: A high percentage of orally presented papers and also posters progressed to original articles. Although the time from the presentation to publication was somewhat long, they appeared in high-quality journals.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Baþ aðrýsý toplumda yaygýndýr ve en sýk gerilim tipi baþ aðrýlarý (GTBA) görülmektedir.
Temporomandibular disfonksiyon (TMD) hastalarýndada en sýk görülen üç semptomdan biri
GTBA’larýdýr. Aðrýlý TMD’larý; primer baþaðrýlarý gibi diðer aðrýlý durumlar ile güçlü bir þekilde
iliþkilendirilmektedir. Bizim çalýþmamýzda; GTBA hastalarýndaki TMD özellikleri ve TMD konservatif
tedavisinin GTBA üzerine etkisi araþtýrýlmýþtýr.

YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmaya 50 GTBA hastasý alýndý, 29 tanesinde aðrýlý TMD saptandý. Her iki durum için, aðrýlarýný vizüel analog skala (VAS) ile derecelendirmeleri istenildi. 4 hafta boyunca biliþsel davranýþçý terapi uygulamalarý önerildi. Bu tedavi yönetiminin TMD ve GTBA nedenli aðrý kontrolü üzerindeki etkisi deðerlendirildi.
BULGULAR: Hem epizodik GTBA (EGTBA) hem kronik GTBA(KGTBA) olgularýnda, TMD tedavisi öncesine göre tedavi sonrasý, VAS ölçümlerindeki düþüþler istatistiksel olarak anlamlý bulunmuþtur (p=0.002; p<0.01, p=0.001; p<0.01). Hem EGTBA hem KGTBA olgularýnda, TMD tedavisi öncesine göre, tedavi sonrasý GTBA VAS ölçümlerindeki düþüþler istatistiksel olarak anlamlý bulunmuþtur (p=0.007; p<0.01, p=0.016; p<0.05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Bizim çalýþmamýz; ortak patofizyolojik temeli konuþulan bu iki aðrýlý hastalýkta, TMD’nin tedavisinin hem hastalýðýn kendisinde hem de iliþkili olduðu GTBA þiddetinde belirgin iyilik hali saðladýðýný göstermektedir.

INTRODUCTION: Headache is common in the world and the most common type is tension type headache (TTH). One of the three most common symptoms in patients with temporomandibular dysfunction (TMD). Painful TMD; it is strongly associated with other painful conditions such as primary headaches. In our study; TMD features and effects of TMD cognitive treatment on TTH were investigated.
METHODS: 50 patients of TTH were included in the study, 29 of them had painful TMD. In boths cases, they were asked to rate their pain with a visual analog scale (VAS). Cognitive behavioral therapy was recommended for 4 weeks. The effects of this treatment on pain control due to TMD and TTH were evaluated.
RESULTS: Decreases in TMD VAS measurements after TMD treatment were found to be statistically significant (p=0.002;p<001, p=0.001;p<0.01), in both episodic and chronic type TTH cases. Decreases in TTH VAS measurements after treatment were found to be statistically significant (p=0.007; p<0.01, p=0.016;p<0.05), in both episodic and chronic type TTH cases.
DISCUSSION AND CONCLUSION: In our study, the common pathophysiological basis of these two painful diseases, TMD’s cognitive treatment, both in the disease itself and the TTH shows that the improvement in severity

Makale Özeti | Tam Metin PDF

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Çalýþmada, 3 yýllýk süre boyunca, 3. basamak bir yanýk tedavi merkezine yatýrýlarak takip ve tedavi edilen, 0-18 yaþ grubundaki hastalarýn tüm verilerinin sunulmasý amaçlandý.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Olgular yaþ, cinsiyet, yanýk nedenleri, yanýðýn meydana geldiði ortam, toplam yanýk yüzey alaný, yanýk lokalizasyonlarý, enfeksiyon oraný ve ajanlarý, yoðun bakým gereksinimleri, operasyon sayýlarý ve çeþitleri, yatýþ süreleri ve mortalite oranlarý dikkate alýnarak incelendi.
BULGULAR: Yüzkýrkbeþ çocuk hastanýn 77’si kýz, 68’i erkek idi. Yanýk en sýk 67 (%46) hasta ile 1-3 yaþ grubunda meydana gelmiþti. Hastalarýn % 88’inde (131) 2. derece yanýk mevcuttu. Tüm vakalarýn %60’ýnda yoðun bakým ve %88’inde operasyon gerekti. Otuzaltý hastada enfeksiyon dökümente edildi. En sýk izole edilen ajan Acinetobacter Boumani idi. Toplam 1192 adet operasyon yapýlýrken splitt thickness deri grefti en fazla yapýlan operasyon idi. Toplam 3 hasta kaybedildi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Çalýþma, Ýngilizce literatürü taradýðýmýzda, çocuk yaþ grubu yanýklarýnda yapýlan bu kadar ayrýntýlý bir çalýþma için en yüksek hasta sayýlarýndan birine sahip olmasý ile öne çýkmaktadýr. Hastalar arasýnda ev ortamýnda sýcak su ile haþlanma en sýk yanýk sebebi idi. Bu da çocuk yaþ grubu yanýklarýnýn çoðunun basit koruma eðitimleri ve programlarý ile engellenebilir olduðunu gösterdi. Tüm vakalarýn %60’ýnda yoðun bakým ve %88’inde operasyon ihtiyacý olmasý yanýk sonrasý takip ve tedaviler ise mutlaka profesyonel merkezlerde yapýlmasý gerektiðini ortaya çýkardý. Yanýk merkezlerin sayýsý artýrýlmasý ve eðitimli yardýmcý saðlýk personeli ile mortalite ve morbidite oraný düþürülebileceði sonucuna ulaþýldý

INTRODUCTION: We present the data for pediatric patients who were hospitalized, treated, and followed-up in a tertiary center for burn treatment for three years.
METHODS: The cases were examined for age, gender, causes of burns, the environment where the injury occurred, total burn surface area, the infection rate and agent, intensive care requirements, the number and types of operations and mortality rates.
RESULTS: Of the 145 children, 77 were female, and 68 were male. Second-degree burns were present in 131 patients (88%). Intensive care was required in 60% of the cases and surgical treatment was required in 88%. Infection was documented in 36 patients (24.8%). The most frequently isolated agent was Acinetobacter baumannii. A total of 1,192 operations were performed and split-thickness skin grafts were the most common operation. Three of the patients died.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The study represents a detailed analysis of one of the largest samples of burn cases for this age group in the literature. Scalding with hot water at home was the most common cause of burns, which suggests that simple preventive measures and training programs can prevent most of the pediatric burns. The need for intensive care in 60% of the cases and for surgical treatment in 88% of the cases revealed that treatment and follow-up after burns should be done in specialized centers. It was concluded that increasing the number of healthcare centers equipped for caring burns may reduce the morbidity and mortality related to burns.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Kalp cerrahisi hastalarýnda preoperatif anemi insidansý ortalama %26 olup maksimum %30'a ulaþmaktadýr. Bu çalýþmada kalp cerrahisi geçiren hastalarda preoperatif anemi insidansýnýn, mortalite ve perioperatif komplikasyonlar ile iliþkisini deðerlendirmeyi amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Ýskemik kalp hastalýðý nedeniyle koroner bypass ameliyatý geçiren eriþkin hastalar çalýþmaya dahil edildi. Hastalarýn demografik özellikleri, kardiyak rezervleri, ameliyat öncesi ve sonrasý Hemotokrit deðerleri, transfüzyon hacmi, komplikasyonlar ve mortalite oranlarý kaydedildi. Diðer laboratuvar testleri, yapýlan cerrahi ameliyat, re-eksplorasyon sýklýðý, yoðun bakým ve hastanede kalýþ süresi kaydedildi.
BULGULAR: Bu çalýþmada 333 hastanýn verileri deðerlendirildi. Anemi insidansý %43 idi. Hastalarýn %80’i kan transfüzyonu aldý ve transfüzyonlarýn %75'i anemik gruptaydý. Perioperatif kanama miktarý 715,7 ± 452,3 mL idi ve ortalama kanama miktarý anemik grupta anlamlý derecede yüksekti (p = 0,000). Dokuz hasta re-eksplorasyon geçirdi. Anemik grupta Taze Donmuþ Plazma kullanýmý daha yüksekti (p=0,019). Gruplar arasýnda mortalite, drenaj, hastanede kalýþ ve mortalite bakýmýndan fark yoktu.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Çalýþmamýzda preoperatif dönemde anemi insidansý yüksek bulundu. Komplikasyonlarda artýþ olmamasýna raðmen, kan transfüzyonu ile iliþkili riskler mevcuttur. Sonuç olarak preoperatif anemi konusunda farkýndalýðýn artýrýlmasý gerektiðine inanmaktayýz.

INTRODUCTION: The incidence of preoperative anemia in cardiac surgery patients was found to be 26% on average, up to a maximum of 30%. In this study, we aimed to evaluate the relationship between preoperative anemia incidence, mortality and perioperative complications in patients undergoing cardiac surgery.
METHODS: Adult patients undergoing coronary bypass surgery due to ischemic heart disease were included. Patient demographics, cardiac reserves, preoperative and postoperative Hemotocrit values, transfusion volume, complications and mortality rates were recorded. Other laboratory tests, type of surgery, re-exploration frequency, intensive care and hospital stay were recorded.
RESULTS: The data of 333 patients were evaluated in this study. The incidence of anemia was 43%. Eighty percent of patients received transfusion and 75% of blood transfusions were in anemic group. Perioperative bleeding amount was 715.7±452.3 mL, and the mean amount of bleeding was significantly higher in anemic group (p=0.000). Nine patients were reexplored. The use of Fresh Frozen Plasm in anemic group was higher (p=0.019). There was no difference between groups in terms of mortality, drainage, hospital stay and mortality.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The incidence of anemia in the preoperative period was found high. Although our study did not lead to an increase in complications, the risks associated with blood transfusion exists. We believe that the awareness of preoperative anemia should be increased.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Amacýmýz açýk kalp ameliyatý geçiren hastalarda preoperatif antikoagülanlarýn kesilmesi ile iliþkili olabilecek trombotik komplikasyonlarýn insidansýný belirlemektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Elektif açýk kalp ameliyatý geçiren 512 eriþkin hastanýn verileri deðerlendirildi. Ýkili antiplatelet tedavisi alan hastalar dahil edildi ve iki gruba ayrýldý. Grup 1’deki hastalar (n = 255) cerrahi öncesi aspirin tedavilerini askýya almýþ olup, Grup 2'deki hastalarda (n = 257) askýya alýnmamýþtýr. Demografik özellikler, kalp rezervleri, preoperatif ve postoperatif Htc düzeyleri, antikoagülan türleri, kan ürünlerinin transfüzyonu, olasý komplikasyonlar ve mortalite oranlarý kaydedildi.
BULGULAR: Demografik özellikler, ameliyat süresi, hastane ve yoðun bakýmda kalýþ süresi, Kardiyopulmoner Bypass zamaný, mortalite oraný, re-eksplorasyon oraný, transfüzyon ihtiyacý gruplar arasýnda farklýlýk göstermedi. Antitrombotik gruptaki transfüze edilen trombosit süspansiyonu miktarý, antitrombotik ajan içermeyen gruptan anlamlý olarak daha yüksekti (p ˂ 0.05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Aspirin tedavisindeki kardiyak hastalar için ne re-eksplorasyon ne de transfüzyon oranlarý farklýlýk göstermemiþtir. Üstelik aspirin, heparinizasyon ve ekstra korporeal dolaþýmýn gerekli olduðu kardiyak cerrahi için postoperatif komplikasyon insidansýný artýrmamýþtýr. Aspirinin hasta sonuçlarý üzerinde olumsuz bir etkisi bulunmadýðýndan, major cerrahi geçiren hastalarda kesilmemesi gerektiði kanýsýna varýlmýþtýr.

INTRODUCTION: Our aim is to determine the incidence of thrombotic complications that may be associated with discontinuation of preoperative anticoagulants in patients undergoing open heart surgery.
METHODS: The data of 512 adult patients undergoing elective open hearth surgery were evaluated. Patients treated with dual antiplatelet therapy were included and divided into two groups. Group 1 patients (n=255) have suspended their aspirin therapy prior to surgery. Group 2 patients (n=257) have not suspended. Demographics, cardiac reserves, preoperative and postoperative Htc levels, the types of anticoagulants, the transfusion of blood products, possible complications and mortality rates were recorded.
RESULTS: The demographics, the duration of surgery, hospital and internal care unit (ICU) stay, cardiopulmonary bypass (CPB) time, mortality rate, reexploration rate, the need for transfusion did not differ between groups. The amount of platelet suspension in antithrombotic group was significantly higher than in group without antithrombotic agent (p ˂ 0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Neither reexploration nor transfusion rates were different for cardiac patients on aspirin therapy. Therefore, aspirin did not increase the incidence of postoperative complications even for cardiac surgery, where heparinization and extra corporeal circulation are necessary. As aspirin has not a negative effect on patient outcomes, should not be discontinued in patients undergoing major surgery.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Cerrahi uygulanan De Quervain tendinitli hastalarda, longitudinal insizyon ile transvers insizyon arasýnda fark olup olmadýðý deðerlendirildi.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmaya, Aralýk 2017 ile Mayýs 2019 tarihleri arasýnda De Quervain tenosinovit cerrahisi yapýlan 17 hasta (12 bayan, 5 erkek) dahil edildi. Birinci gruba longitudinal insizyon (7 bayan, 2 erkek), ikinci gruba transvers veya oblik insizyon (5 bayan, 3 erkek) uygulandý. Bu hastalarda yineleme oraný ve memnuniyet oranlarý deðerlendirildi. Cerrahi sonrasý damar-sinir hasarý, yara yeri enfeksiyonu, yarada belirgin skar dokusu geliþimi ve eklem hareket açýklýðýnda kýsýtlanma gibi komplikasyonlar deðerlendirilmiþtir.
BULGULAR: Hastalarýn yaþ ortalamasý 41,2 (22-69). Hastalarýn 12’si (%70,6) bayan, 5’i (%29,4) erkek idi. Hastalar ortalama 10 ay (8-14) takip edildi. Her 2 grupta da yineleme izlenmedi. Hastalarýn tamamý, cerrahi tedaviden memnun kaldýklarýný belirtti. Her 2 grupta da ciddi komplikasyon görülmedi. Ýkinci gruptaki bir hastada belirgin skar dokusu geliþimi izlendi (p=0.03)
TARTIÞMA ve SONUÇ: De Quervain tenosinovit cerrahisi; cerrahi deneyimin ön planda olduðu, nüks ve komplikasyon geliþmemesi açýsýndan yararlý bir yöntem olmakla birlikte, uygulanan iki ayrý cerrahi insizyon arasýnda hipertrofik skar dokusu geliþimi olan bir hasta dýþýnda fark olmadýðý görüldü.

INTRODUCTION: In this study, we aimed to compare longitudinal incision versus transverse incision in surgical treatment of De Quervain’s tenosynovitis.
METHODS: Between December 2017 and May 2019, a total of 17 patients who were operated for De Quervain’s tenosynovitis were included. The patients were divided into two groups as Group 1 (n=9) undergoing longitudinal incision and as Group 2 (n=8) undergoing transverse incision. The recurrence rate and patient satisfaction were recorded. Postoperative complications including vessel and nerve damage, wound infection, scar formation, and limited range of motion of the joint were evaluated.
RESULTS: Of the patients, 12 (70.6%) were females and five (29.4%) were males with a mean age of 41.2 (range, 22 to 69) years. There were seven females and two males in Group 1 and there were five females and three males in Group 2. The mean follow-up was 10 (range, 8 to 14) months. No recurrence was observed in any of the patient groups. The rate of patient satisfaction was 100% in both groups. No significant surgery-related complication was seen. An evident scar formation was observed in only one patient in Group 2 (p=0.03).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Surgical treatment of De Quervain’s tenosynovitis is an effective and safe method without recurrence or postoperative complications in experienced hands. Our study results suggest no significant difference between the longitudinal incision and transverse incision, except for hypertrophic scar formation through the transverse incision.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Akut gastroenterit inflamatuar bir hastalýktýr. Ýnflamasyon biyobelirteçlerinden biri olan nötrofil/lenfosit oraný (NLO) akut gastroenteritli hastalarda hastalýðýn ciddiyeti ile uyumlu olabilir. Bu çalýþmada dýþkýda rota ve/veya adeno virüs antijen pozitifliði olan akut gastroenteritli çocuklarda kanda NLO’nun servis yatýþýna etkisinin olup olmadýðýnýn belirlenmesi amaçlanmýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalýþmada Ocak 2018 ile Ocak 2019 tarihleri arasýnda akut gastroenterit nedeniyle acil servise baþvuran ve dýþkýda rota ve/veya adeno virüs antijeni pozitifliði saptanan 438 çocuk hasta retrospektif olarak incelendi.
BULGULAR: Çalýþmaya dýþkýda rota ve/veya adeno virüs antijeni pozitif olan 438 çocuk dahil edildi. NLO ile hastalarýn hospitalizasyonu arasýnda da gruplar arasýnda istatiksel olarak anlamlý bir fark bulunmaktadýr (p<0,001). Yatan hastalarýn NLO’su 2,60± 3,73, ayaktan takip edilen hastalarýn nötrofil lenfosit oraný 4,23±5,37.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Akut gastroenterit nedenli pediatrik baþvurularda; dýþkýda adeno ve rotavirüs antijen pozitifliði ile adenovirüs antijen pozitifliði saptanan hastalar arasýnda NLO oranýnda, hospitalizasyon açýsýndan istatistiksel olark anlamlý bir fark saptanmýþtýr.

INTRODUCTION: Acute gastroenteritis is an inflammatory disease. Neutrophil / lymphocyte ratio (NLR), one of the inflammation biomarkers, may be compatible with the severity of the disease in patients with acute gastroenteritis. In this study, we aimed to determine whether NLR in the blood has an effect on hospitalization in children with acute gastroenteritis with rota and / or adenovirus antigen positivity in the stool.
METHODS: Between January 2018 and January 2019, 438 children admitted to the emergency department due to acute gastroenteritis and who were found to have rota and / or adenovirus antigen positivity were examined retrospectively.
RESULTS: 438 children with rota and / or adenovirus antigen positive in their stool were included in the study. There was a statistically significant difference between NLO and hospitalization of patients as well as between groups (p <0.001). NLR of inpatients was 2.60±3.73 and neutrophil lymphocyte ratio of outpatients was 4.23±5.37.
DISCUSSION AND CONCLUSION: In pediatric admissions due to acute gastroenteritis, there was a statistically significant difference in terms of hospitalization in NLR between the adeno and rotavirus antigen positivity in the stool and adenovirus antigen patients with antigen positivity.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Kardiyovasküler hastalýklar (KVH) geniþ bir hastalýk grubu olup, etiyopatogenezinde farklý risk faktörleri olmakla birlikte, genetik faktörler ayrý bir öneme sahiptir. Çalýþmamýzda, hedefli genlerin moleküler genetik analizinin KVH’da klinik tanýya hangi oranda katký saðladýðýný belirlemeyi amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: KVH klinik tanýsý ile takip edilen 38 hastada, periferik kandan DNA izolasyonu sonrasýnda 54 OMIM genini kapsayan hedefli panel kullanýlarak, Illumina NextSeq550 sisteminde bu 54 genin analizi gerçekleþtirildi.
BULGULAR: Çalýþmaya 23 erkek, 15 kadýn olmak üzere dahil edilen hastalarýn yaþ ortalamasý kadýnlarda 33.6, erkeklerde 32.8 olmak üzere tüm olgularda ortalama 33.1’di. 11 olguda (%28.9) 13 patojenik/olasý patojenik varyasyon, 13 (%34.2) olguda 16 klinik önemi bilinmeyen varyasyon (VUS) saptadýk. 6’sý patojenik/olasý patojenik, 3’ü VUS olmak üzere toplam 9 varyasyon açýk eriþimli veri tabanlarýnda bugüne kadar rapor edilmemiþ yeni varyasyondu.
TARTIÞMA ve SONUÇ: KVH grubunda yeni nesil dizi analizi (NGS), çalýþmamýzda tanýya % 28.9 oranýnda bir katký saðladý. NGS ile, nedeni belirlenemeyen kardiyovasküler hastalýk bulgusu olan olgularda, çoklu gen analizi taný oranlarýný arttýrmakta, taný koyma süresini kýsaltmaktadýr.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Hidroksiklorokin, çoðu koronavirüse ve özellikle SARS-CoV-2 dahil olmak üzere virüslere karþý geniþ bir etki yelpazesi vardýr. Ulusal tedavi kýlavuzlarýndaki hidroksiklorokin tedavi önerisi pandeminin baþlangýcýnda 5 gün iken, 14 Nisan'dan itibaren hidroksiklorokin tedavisi altýnda kliniðin kötüleþtiði durumlarda 10 gün olarak önerilmiþtir.
Bu retrospektif, gözlemsel, tek merkezli çalýþmada, yoðun bakýmda COVID-19 ile izlenen hastalarda hidroksiklorokin tedavi süresinin hastanede kalýþ günü, mekanik ventilasyon gereksinimi, süresi, saðkalýma ve maliyet üzerine etkisinin ortaya çýkarýlmasý amaçlanmýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Etik Kurul onayýnýn ardýndan 5 gün süreyle hidroksiklorokin alan ilk 50 hastanýn (Grup 1) ve 10 gün alan ilk 50 hastanýn (Grup 2) verileri çalýþmaya dahil edildi. Hastalarýn yaþý, cinsiyeti, ek hastalýklarý, COVID-19 testleri, hidroksiklorokin tedavi günleri, invazif mekanik ventilatör ihtiyacý ve süresi, yoðun bakýmda yatýþ günü, mortalite varlýðý ve maliyetleri kaydedildi.
BULGULAR: Grup 2'deki hastalarýn hastanede kalýþ süresi grup 1'den daha uzundu (9,4 güne karþý 13,8 gün, p = 0 <0001). Mortalite açýsýndan gruplar arasýnda fark yoktu (sýrasýyla% 68,% 62, p = 0.383). Grup 2'de yoðun bakýmda yatýþ maliyeti daha yüksekti.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Bu retrospektif gözlemsel çalýþmada 10 günlük tedavi alýmýnýn mekanik ventilatör ihtiyacýný ve mortaliteyi etkilemediði, yoðun bakýmda yatýþ süresini uzattýðý ve maliyetini önemli ölçüde artýrdýðý ortaya konulmuþtur.

INTRODUCTION: There is a broad spectrum of action against most coronaviruses and especially viruses, including SARS-CoV-2. While the hydroxychloroquine treatment recommendation in the national treatment guidelines was 5 days at the beginning of the pandemic, it was recommended as 10 days in cases where the clinic deteriorated under hydroxychloroquine treatment since 14 April.
In this retrospective, observational, single-center study, it was aimed to reveal the effect of hydroxychloroquine treatment duration on the day of hospitalization, mechanical ventilation requirement, duration, survival and cost in patients with COVID-19 in intensive care unit.
METHODS: Following the approval of the Ethics Committee, the data of the first 50 patients (Group 1) who received hydroxychloroquine for 5 days and the first 50 patients (Group 2) who received 10 days were included in the study. Patients' age, gender, additional diseases, COVID-19 testings, hydroxychloroquine treatment days, invasive mechanical ventilator requirement and duration, intensive care hospitalization day, mortality and costs were recorded.
RESULTS: The duration of hospitalization in patients in group 2 was longer than group 1 (9,4 days vs 13,8 days, p=0<0001). There was no difference between the groups in terms of mortality (68%, 62%, respectively, p=0.383). The cost of intensive care unit hospitalization was higher in Group 2.
DISCUSSION AND CONCLUSION: In this retrospective observational study, it was found that 10 days of treatment intake did not affect the need for mechanical ventilator and mortality, while extending the intensive care hospitalization period and significantly increasing its cost.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

Çölyak hastalýðý (ÇH), genetik olarak yatkýn kiþilerde glutenin tüketilmesine baðlý ortaya çýkan immün aracýlý kronik otoinflamatuar bir hastalýktýr. Çölyak krizi (ÇK) þiddetli sulu ishal, dehidratasyon, elektrolit bozukluklarý ve metabolik asidoz ile karakterize bir týbbi acildir. 3 yaþýnda erkek olgu genel durum bozukluðu, þiddetli ishal ve karýn þiþkinliði nedeniyle acil kliniðimize baþvurdu. Öykü, fizik muayene ve laboratuvar testleri ile akut çölyak krizi tanýsý konuldu ve intravenöz sývý, magnezyum, kalsiyum, fosfor ve metilprednizolon tedavisi verildi. Destekleyici tedaviye raðmen yakýnmalarý devam eden hastalarda steroid tedavisi verilmesi akýlda tutulmalýdýr. Bu olgu raporunda, çölyak krizi çok nadir görülmesine raðmen erken taný konulmaz ve tedavi edilmezse ölümcül potansiyeli açýsýndan taþýdýðý önemi vurgulamayý amaçladýk.

Celiac disease (CD) is a chronic, immune-mediated, autoinflammatory disorder that occurs in relation to intake of gluten in genetically predisposed patients. Celiac crisis (CC) is a medical emergency characterized by severe watery diarrhea, dehydration, electrolyte disturbances and metabolic acidosis. A 3-year-old boy was brought to our emergency department with poor general condition, profuse diarrhea and abdominal distention. Acute celiac crisis was diagnosed based on history, physical examination and laboratory tests. Intravenous fluids, magnesium, calcium, phosphorus and methylprednisolone therapy were administered. The use of steroid therapy should be considered in patients with persistent symptoms despite supportive measures. We aimed to draw attention to the potential risk of death associated with celiac crisis if not diagnosed and treated at an early stage, although it is a very rare occurrence.

Makale Özeti | Tam Metin PDF