AMAÇ: Çalışmamızın amacı parotidektomiler sonucunda gelişen Frey sendromu insidansını analiz etmek ve literatür eşliğinde sunmaktır.


YÖNTEMLER: 2005-2008 yılları arasında kliniğimizde 46 hastaya parotis kitlesi nedeniyle parotidektomi (total veya yüzeyel) operasyonu uygulandı. Hastalara postoperatif erken ve geç dönemde (erken dönem 3-6. ay, geç dönem 6-18. ay) Frey sendromuyla ilişkili şikayeti olup olmadığı soruldu ve tüm hastalara Minor testi yapıldı.

BULGULAR: Parotiste kitle nedeniyle parotidektomi yapılan 46 hastanın 30’u bayan 16’sı erkekti. Hastaların ortalama yaşı 50,8 olarak bulundu. Hastaların 4(% 8,69)’ ünde Frey sendromuna ait semptomlar mevcuttu. Minor testinde bu 4 hastaya ilaveten asemptomatik olan 2 hastada, toplamda 6 (%13) hastada test pozitif olarak değerlendirildi.
SONUÇ: Frey sendromunda Minor’un iyot-nişasta testi ve hastanın kliniği tanı koymada en önemli testtir. Parotidektomi sonrası Frey sendromu insidansı literatürde oldukça değişkenlik göstermektedir. Bizim çalışmamızda semptomatik olguların oranını %8,69 olarak bulunmuştur.

OBJECTIVE: The purpose of this study was to investigate the incidence of Frey’s syndrome in patients
who underwent parotidectomy. The results were discussed and the literature was reviewed.
METHODS: From 2005 to 2008, 46 patients underwent superficial or total parotidectomy for parotid
mass in the Ear Nose Throat Clinic. All patients were given a questionnaire to evaluate clinical signs of Frey's syndrome during post-operative follow-up period ( 3-18 months). Then all patients were classified as positive or negative using Minor starch-iodine test.
RESULTS: 46 patients including 16 males and 30 females underwent parotidectomy for parotid mass.
The mean age of the patients was 50,8 years. Of these 46 patients, 4 (8,69%) were considered to be symptomatic according to the Minor test. Additional 2 asymptomatic patients were also evaluated as test-positive.
CONCLUSION: Clinical evaluation of patients and Minor test are main methods to diagnose the Frey’s
syndrome. The incidence of Frey's syndrome in the literature has been variously described. In our study, rate of symptomatic cases was found to be 8,69%.

AMAÇ: İleri yaştaki hastalarda morbidite ve mortalitenin yüksek olacağı öngörüsü bu grup hastalara yaklaşımda bazı çekinceler oluşturmaktadır. Bu tereddütün nedenleri arasında, bu yaş grubundaki hastaların yaşam beklentisinin göreceli olarak düşük oluşu ile birlikte, operasyonun bir parçası olan kardiyopulmoner bypass’ın (KPB) getirebileceği nörolojik, renal, pulmoner sorunları iyi tolere edemeyişleri sayılabilir.
YÖNTEMLER: Çalışmamızda, Dr.Siyami Ersek Göğüs Kalp ve Damar Cerrahisi Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde 2008-2012 yılları arasında izole aortokoroner bypass yapılan hastalar retrospektif olarak incelendi. Hastalar; seksen yaş ve üzeri (Çalışma grubu, n=131), 50-69 yaş arası (Kontrol grubu, n=173) olarak ikiye ayrıldı. Her iki grup, preoperatif risk faktörleri ve postoperatif erken dönem (postoperatif 30 gün) sonuçları açısından karşılaştırıldı.
BULGULAR: Tüm yaş grupları en az bir komplikasyon gelişmesine göre incelendiğinde; çalışma grubunda olanların tahmini rölatif riski, kontrol grubuna göre 2,5 olarak bulundu (p<0.05). Diyabetli olanların olmayanlara göre tahmini rölatif riski 2 idi (p<0,05). Euroscore standart değeri, düşük risk grubunda olanlara göre çok yüksek risk grubunda olanların tahmini rölatif riski 5,8 di (p<0,05). NYHA sınıflaması 3 ve üzerinde olanların altında olanlara göre tahmini rölatif riski 1,8’di.
SONUÇ: Uygun zamanda ve uygun değerlendirme ile kabul edilebilir riskle 80 yaş üzerindeki hastalarda aortokoroner bypass cerrahisinin güvenle yapılabileceği kanaatindeyiz.

OBJECTIVE: The prudence for high morbidity and mortality in elderly patients might be a limitation for a proper approach to this group of patients. The main reasons for this hesitation are the relatively low life expectancy in these patients and the possible neurlogic, renal and pulmonary problems which might not be well tolerated if occur as a consequence of cardiopulmonary bypass.
METHODS: Patients underwent isolated coronary artery bypass surgery between 2008 and 2012 were evaluated retrospectively. The patients were grouped as the Study Group (Group I, n=131, age 80 years-old and over), and the Control Group (Group II, n=173, age between 50 and 69 years-old). Both groups were compared to each other in terms of preoperative risk factors and results in the postoperative early period (30 days postoperatively).
RESULTS: When two groups were evaluated according to at least a single complication taking place, the estimated relative risk was 2.5 for the Study Group when compared to the Control Group (p<0.05). The diabetic patients’ estimated relative risk was 2 when compared to non-diabetics (p<0,05). According to Euroscore standard values, the high risk group had a estimated relative risk value of 5.8 when compared to low risk group (p<0,05). NYHA Class III and higher patients had a estimated relative risk value of 1.8 when compared to those in more favorable condition.
CONCLUSION: We believe coronary artery bypass surgery can be applied safely with an acceptable risk to those over 80 years-of-age with proper timing after proper evaluation.

AMAÇ: Bu çalışmamızda; tiyopentalin intraarteriyel uygulanması sonucu damar duvarında oluşan zedelenmeyi tespit etmek ve bu zedelenmenin pentoksifilin ve papaverin ile tedavisinin sonuçlarını histopatolojik olarak değerlendirmeyi amaçladık.
YÖNTEMLER: Çalışma grubu ağırlıkları 250-300 gram arasında olan Wistar Albino cinsi dişi erişkin 24 adet denek 4 eşit gruba bölünerek çalışmaya dahil edildi. Gruplar; Kontrol (Grup K), Tiyopental (Grup T), Pentoksifilin (Grup Tpen) ve Papaverin (Grup Tpap) olarak belirlendi. Anestezi uygulamasını takiben, sıçanların abdomen derisi ve abdominal kas tabakası insizyon ile açıldı. Abdominal aortanın arteria renalis’in dallanma yerinin altından tiyopental uygulandı. 5 dakika sonra serum fizyolojik /pentoksifilin/papaverin, aorta abdominalis içerisine uygulandı. Enjeksiyondan 30 dk. sonra aorta abdominalis ve iliyak arterleri içerecek şekilde ekarte edilip rezeke edildi. Rezeke edilen segment histopatolojik olarak incelendi.
BULGULAR: Grup K’da damar histolojisinde değişiklik gözlenmezken, Grup T’de damar yapısında fokal endotel kaybı, lenfosit infiltrasyonu, ödem ve fibrinoid dejenerasyon (nekroz) saptandı. Grup Tpap ile Tpen arasında aortada ve arteria iliacada damar yapısında fokal endotel kaybı, lenfosit infiltrasyonu, ödem ve fibrinoid dejenerasyon (nekroz) için anlamlı bir fark bulunamadı.
SONUÇ: Çalışmamızda, tiyopentalin aorta ve/veya arteria iliakada tiyopentalin damar yapısında fokal endotel kaybı, lenfosit infiltrasyonu, ödem ve fibrinoid dejenerasyon (nekroz) şeklinde damar hasarı oluşturduğu, tedavi amacı ile papaverin ve pentoksifilin uyguladığımız çalışmamızda, her iki ilacın da yararlı olabileceğini, ancak pentoksifilin ve papaverin arasında histopatolojik etki olarak fark olmadığını düşünmekteyiz.

OBJECTIVE: In this study, we wanted to evaluate intraarterial thiopental injection and the vessel wall damage with it. For treatment, we used pentoxifylline and papaverine and examined the results histopathologically.
METHODS: In the study 24 female adult Wistar albino rats weighing 250-300 g were divided into 4 equal groups. These Groups were named as control (C), thiopental (Group T), Pentoxifylline (Group Tpen) and papaverine (Group Tpap), respectively. After induction of anesthesia, abdominal incision was made. Underneath the renal artery branching of the abdominal aorta, thiopental injection was made. Five minutes later, saline / pentoxifylline / papaverine injection into the abdominal aorta were performed. After 30 minutes from these injections, abdominal aorta and the iliac arteries were resected. This resected segments were examined histopathologically.
RESULTS: While no histological change was seen in group C; in Group T, focal vascular endothelial loss, lymphocyte infiltration, edema, and fibrinoid degeneration (necrosis) were observed. In groups Tpen and Tpap, with drug administration, no significant difference was seen in the found data.
CONCLUSION: In our study, with thiopental injection in the aorta or the iliac artery, focal endothelial structure loss of the vasculature, lymphocyte infiltration, edema, and fibrinoid degeneration (necrosis) was seen. With papaverine and pentoxifylline treatment, it was concluded that both drugs might be useful. but no histopathological difference was found with administration of the two.

AMAÇ: Bu çalışmada geriatrik yaş grubundaki hastalarda infeksiyonların değerlendirilmesi amaçlandı.
YÖNTEMLER: Bu çalışma, Ocak 2009-Aralık 2012 tarihleri arasında kliniğimize yatırılan 65 yaş ve üzeri hastaların verilerinin retrospektif olarak değerlendirilmesi ile yapılmıştır.
BULGULAR: Bu çalışmada toplam 163 geriatrik hasta değerlendirildi. Hastaneye yatışa neden olan infeksiyon hastalıkları; yumuşak doku infeksiyonu %31.3, üriner sistem infeksiyonu % 20.2, pnömoni% 19.6, akut gastroenterit %15.9, Kırım Kongo kanamalı ateşi %4.9, menenjit %2.4 ve brusellozis %1.8 olarak saptandı.
SONUÇ: Sonuç olarak yaşın ileri olması ve altta yatan hastalıklar infeksiyona zemin hazırlamaktadır. Geriatrik hasta grubunda laboratuar ve klinik bulguların genç erişkin gruptan farklı olabileceği de göz önünde bulundurularak bu grup hastalarda daha dikkatli yaklaşımda bulunulmasının önemli olduğunu düşünmekteyiz.

OBJECTIVE: The aim of this study was to evaluate the infections in geriatric patients.
METHODS: In this study, the data of all elderly patients aged 65 and older, were hospitalized to our clinic between January 2009 and December 2012 were evaluated retrospectively.
RESULTS: In this study, 163 geriatric patients were evaluated. Infections as a cause of hospitalization were identified as the following; soft tissue infections 31.3 %, urinary tract infection 20.2%, pneumonia 19.6%, acute gastroenteritis 15.9%, Crimean–Congo hemorrhagic fever 4.9%, meningitis 2.4 %, Brucellosis1.8 %.
CONCLUSION: As a result,advanced age and underlying diseases are predisposing factors for infection. Taking into account that laboratory and clinical findings in geriatric patient group may be different than the young adult group. We think closer attention must be given in this group of patients.

Dev inguinal hernilere geri kalmış ülkelerde sosyo-ekonomik durumu kötü hastalarda

rastlanmaktadır.Uzun süre tedavisi ihmal edilmiş inguinal hernilerin çok büyük boyutlara

gelip skrotal cilt ile beraber uyluk ve dizlere doğru sarktığı görülür. Bu fıtıklar kasık ve

skrotal bölgede kaşıntı, egzema benzeri cilt lezyonları ve ülserasyonlara sebep olabilirler.

Yaklaşık 15 yıldır kasık bölgesinde şişlik şikayeti olan hasta genel cerrahi polikliniğine

başvurdu. Bilateral dev inguinal herni tanısı ile hastanın sağ inguinal herni bölgesi

eksplore edildi. Eksplorasyonda skrotuma uzanan herni kesesi içerisinde sağ kolon

batın içine gönderilmeye çalışıldı. Başarılı olunamadı. Hastaya sağ hemikolektomi

ileo-transversostomi uygulandı.

Giant inguinal hernias are usually seen in developing countries in patients with poor socio-

economic status. Untreated patients may present with huge hernial mass that hang down

to the thigh and knees.Pruritis in inguinal and scrotal region, skin lesions and ulceration

can be seen.A patient with inguinal swelling for about 15 years was admitted to general

surgery department. There was bilateral inguinal hernia. Right inguinal region was

explorated. Right colon was detected inside the hernial sac.The colon was tried to

reducted into the abdominal cavity.But it was unsuccessfull. Right hemicolectomy and

ileo-transversostomy was performed.

Vena kava superıor sendromu, vena kava superıor’un obstrüksiyonu sonucu gelişen klinikte yüzde ödem ve eritem ile karşımıza çıkabilen bir tablodur. Anjıoödem ise dermatolojik aciller arasında bilinen ve yüzde eritem, ödem gibi bulgularla seyreden farklı bir klinik tablodur. Polikliniğimize yüzünde tekrarlayan kızarıklık ve şişme şikayetiyle başvuran ve kliniğimize anjıoödem öntanısıyla yatırdığımız bir olguyu sunuyoruz. Çünkü bu olgu yapılan ileri tetkik ve konsültasyonlar sonucunda nonhodking lenfomaya bağlı vena kava superıor sendromu olarak teşhis edilmiştir. Dermatoloji polikliniğine yüzde eritem ve ödem şikayeti ile başvuran hastalarda hemen hemen hiç aklımıza gelmeyen Vena Kava Superior Sendromu’nun da ayırıcı tanıda akılda tutulması gerektiğini vurgulamak istedik.

Superıor vena cava syndrome, is a disease that is resulted from obstruction of Superıor vena cava syndrome, is a disease that is resulted from obstruction of superıor vena cava and is seen with erythema and the edema of the face in clinic. Anjıoedema is a different clinical event known as a dermatologically emergent disease that is also seen with facial erythema and edema. We reporting a case which had come to our polyclinic with complaints of recurrent facial redness and edema and hospitalized with the prediagnosis of anjıoedema. This case importont for us because; at the end of laboratory tests and consultations it is diagnosed as superıor vena cava syndrome. We want to emphasize that, in dermatology policlinics, in patients with facial erithema and edema, superıor vena cava syndrome which does not always come to our mind must be remembered.

Gelişmiş ülkelerde pulmoner emboli gebeliğe bağlı anne ölümlerinin önde gelen nedenidir. Pulmoner emboli riski doğum sonrası dönemde (özellikle de sezaryen ile doğum yapmışsa ) daha yüksektir(1-2). Yirmi sekiz yaşında, 38 haftalık gebe olan hasta, oligohidramnioz tanısıyla takip edilirken fetal distres gelişmesi üzerine acil olarak sezaryen operasyonuna alındı. Hastaya genel anestezi uygulandı. Bebek çıkımı esnasında hastanın oksijen satürasyonu düştü ve her iki hemitoraksta yaygın krepitan raller duyuldu. Endotrakeal aspirasyonda pembe-beyaz renkli, köpüklü aspirat gözlendi. Hasta pulmoner emboli ve pulmoner ödem olarak değerlendirildi. Toraks BT ile tanı doğrulandı ve postoperatif yoğun bakım ünitesine alındı. Hastaya düşük moleküler ağırlıklı heparin uygulandı. Hasta uygulanan tedavi sonucu semptomatik olarak iyileşti ve kontrol BT’de belirgin düzelme saptandı. Hasta yoğun bakım ünitesindeki takibinin ardından göğüs hastalıkları kliniğine nakledildi. Tedavisi düzenlenen hasta poliklinik takibi önerilerek taburcu edildi.

In developed countries, pulmonary embolism is the leading cause of maternal deaths due to pregnancy. The risk of pulmonary embolism in the postpartum period (especially given birth by cesarean section) is higher than (1-2). Twenty-eight-year-old, 38-week pregnant patient with a diagnosis of oligohydramnios on the development of fetal distress, emergency cesarean operation is being received. The patient underwent general anesthesia. During the cesarean section patient's oxygen saturation dropped and crepitan bilateral diffuse rales were heard. Endotracheal aspiration pink-white, frothy aspirate was observed. The patient was evaluated as pulmonary embolism, and pulmonary edema. The diagnosis was confirmed by chest CT and postoperative intensive care unit. Low molecular weight heparin administered to the patient. In symptomatic patients has improved as a result of the treatment and the control CT scan showed significant improvement. Followed by chest clinic follow-up the patient was transferred to the intensive care unit. The patient was discharged with outpatient follow-up treatment were proposed.

Mannitol, akut oligürik renal yetmezliğin önlenmesi ve tedavisi yanında akut beyin ödemi, kardiyovasküler cerrahi ve akut glokomda osmotik diüretik olarak kullanılmaktadır. En önemli yan etkisi elektrolit imbalansı ve renal yetersizliktir. Literatürde mannitole bağlı akut böbrek yetmezliği ile ilgili olgu ve çalışmalar mevcuttur. Bu yazıda akut glokom nedeniyle mannitol tedavisi uygulanan 77 yaşında olguda gelişen akut böbrek yetmezliği sunulmaktadır.

Mannitol is used for the prevention and treatment of acute oliguric renal failure and as osmotic diuretic in acute brain oedema, cardiovascular surgery and acute glaucoma. Its most important side effect is electrolytic imbalance and renal failure. Articles and studies related with mannitol-induced acute renal failure were reported in literature. This study presents the acute renal failure that developed in a seventy-seven-year-old male patient after the mannitol treatment due to acute glaucoma.