Association of Changes in Inflammatory Markers with Mortality in COVID-19 Infection Treated with Tocilizumab

INTRODUCTION: Tocilizumab is known to reduce mortality in severe COVID-19 infection. We aimed to investigate the changes in clinical and inflammatory findings, and the factors associated with mortality in patients with COVID-19 infection treated with tocilizumab.
METHODS: Adult patients with COVID-19 infection treated with tocilizumab were analyzed retrospectively. Tocilizumab was indicated in COVID-19 infection and macrophage activation syndrome, which was unresponsive to glucocorticoids, or where the clinical course had progressed rapidly. We compared changes in the clinical and laboratory parameters between baseline (pre-tocilizumab), post-tocilizumab 1st day, 3rd day, and 5th day periods. We grouped the patients according to mortality at the 30th day of treatment with tocilizumab alive vs. exitus.
RESULTS: The mean age of patients was 61.54 (±10.27), 28.9% (n=22) of the total (n=76) were female. 14 patients (18.42%) had died. The change in lymphocyte count (≤170), and SaO2(≤2), D-dimer (>0.18), leukocyte (>2400), procalcitonin (≤-0.11), LDH (>90), and ALT(≤11) levels between the 5th day after treatment and the baseline predicted mortality. Kaplan-Meier analysis showed that the decrease in fever and anorexia, the change in SaO2, neutrophil, lymphocyte, and LDH levels between the 5th day after treatment and the baseline were predictors for mortality. Cox regression analysis revealed that persistence of fever, and an increase in D-dimer, leukocyte, and neutrophil levels were significant predictors for mortality.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The mortality rate was relatively low. Persistence of fever, increase in leukocyte, neutrophil or D-dimer levels predicted mortality. We recommend measurement of inflammatory markers in the patients COVID-19 infection under treatment of tocilizumab.

Tosilizumab ile Tedavi Edilen COVID-19 Enfeksiyonunda İnflamatuar Belirteçlerdeki Değişikliklerin Mortalite ile İlişkisi

GİRİŞ ve AMAÇ: Tosilizumabın ciddi COVID-19 enfeksiyonunda mortaliteyi azalttığı bilinmektedir. Biz, tosilizumab ile tedavi edilen COVID-19 enfeksiyonu olan hastalarda mortalite ile ilişkili faktörleri ve klinik ve inflamatuar bulgulardaki değişiklikleri incelemeyi amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Tosilizumab ile tedavi edilen COVID-19 enfeksiyonu olan erişkin hastalar retrospektif olarak analiz edildi. Glukokortikoide cevap vermeyen makrofaj aktivasyon sendromu saptanan veya klinik seyri hızlı ilerleyen COVID-19 enfeksiyonunda tosilizumab endikedir. Bazal (tosilizumab öncesi) ve tosilizumab sonrası 1., 3. ve 5. günlerdeki klinik ve laboaratuar parametrelerindeki değişikliği karşılaştırdık. Tosilizumab tedavisinin 30.gününde mortalite gelişimine göre hastaları grupladık: yaşayanlar ve eksituslar.
BULGULAR: Hastaların ortalama yaşı 61.54 (±10.27) ve toplamın (n=76) %28.9’u (n=22) kadındı. 14 hasta (%18.42) öldü. Lenfosit sayısı (≤170), SaO2(≤2), D-dimer (>0.18), lökosit (>2400), prokalsitonin (≤-0.11), LDH (>90) ve ALT(≤11) seviyelerinde bazal ve tedavinin 5.günü arasındaki fark mortaliteyi predikte ettirdi. Kaplan-Meier analizinde, ateş ve anorekside azalma, tedavinin 5.günü ile bazal SaO2, nötrofil, lenfosit ve LDH seviyeleri arasındaki fark mortaliteyi predikte ettirdi. Cox regresyon analizinde ateşin devamlılığı, D-dimer lökosit ve nötrofil düzeylerindeki artışın mortalitenin önemli prediktörleri olduğu saptandı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Mortalite oranı rölatif olarak düşüktü. Ateşin devamlılığı, lökosit, nötrofil ve D-dimer düzeylerinde artış mortaliteyi predikte ettirdi. Tosilizumab tedavisi altındaki COVID-19 enfeksiyonu olan hastalarda inflamatuar belirteçlerin ölçülmesini öneriyoruz.