The Relationship Between The Level Of Nutritional Eduction And Clinical And Laboratory Findings In Hemodialysis Patients

OBJECTIVE: The aim of this study was to assess the effect of nutritional eduction level on clinical and laboratory findings in hemodialysis patients.
METHODS: The study group consisted of 65 patients (31 female, 34 male), undergoing routine hemodialysis. The mean age was 58.01 ±14.25 years. The most common etiology of chronic kidney disease was hypertension (%45). The nutritional education level was asssessed by using a survey sheet. Furtheremore, their demographic features, laboratory findings, blood pressure, and medications were obtained from their medical records. SPSS version 17.0 was used to perform the statistical analysis. P<0.05 was accepted to be significant.
RESULTS: It has been found that the nutritional education was given to 59% of patients (n=38), but not 41% (n=27). Clinical and laboratory results were not different between the patients with and without education except for albumin and calcium level (p=0.04 and p=0,04, respectively). The education level in 80% of patients was primary school or unschooled. The family support was not present in 65% of patients. In analysis of the survey sheet, it has been established that the nutritional education level was not sufficient in patients receiving education.
CONCLUSION: We showed that our patients could not understand, remember, or follow the nutritional education given them, along with a low education level and unsufficient family support. We suggest that the nutritional education should be given to patients regularly using by effective methods and that individual differences of patients should be taken into consideration during the educational period.

Hemodializ Hastalarında Beslenme Bilgi Düzeyi ile Klinik ve Laboratuar Bulguları Arasındaki İlişki

AMAÇ: Merkezimizdeki hemodiyaliz hastalarının beslenme bilgi düzeylerini değerlendirmek ve klinik ve laboratuar bulgularına yansımasını değerlendirmek
YÖNTEMLER: Çalışmaya kronik böbrek yetmezliği (KBY) nedeni ile sürekli olarak hemodiyalize girmekte olan 65 hasta ( 31 K, 34 E ) alındı. Hastaların ortalama yaşı 58.01 ±14.25 yıl idi. KBY nin en sık nedeni hipertansiyon (%45) olarak saptandı. Hastaların demografik özellikleri, kan basıncı, laboratuar bulguları ve diyaliz seansındaki uygulanan tedaviler dışında beslenme bilgi düzeyleri 22 soruluk anket formu ile değerlendirildi. Veriler SPSS 17.0 programında analiz edildi. P<0.05 istatistiksel olarak anlamlı kabul edildi.
BULGULAR: Hastaların %59’unun (n=38) beslenme konusunda eğitim aldığı, %41’inin (n=27 ) almadığı saptandı. Albümin (p=0.04) ve kalsiyum (p=0.04) düzeyleri dışında iki grubun klinik ve laboratuar bulguları arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmadı. Hastaların %80’inin eğitim düzeyinin ilkokul ve altı olduğu tespit edildi. Hastaların % 65’i aile desteği alamadığını belirti. Eğitim alan hastaların anket sorularına verdikleri cevaplar incelendiğinde beslenme ile ilgili mevcut bilgi düzeylerinin yeterli olmadığı saptandı.
SONUÇ: Hastaların eğitim seviyelerinin düşük ve yeterli aile desteği almadıkları dikkate alınarak anlatılanları anlamadıkları, unuttukları veya uygulamaya dönüştüremedikleri görülmüştür. Hemodiyaliz hastalarında bireysel farklılıklar dikkate alınarak, belirli periyotlarla ve etkili yöntemlerle eğitim tekrarlarının yapılması gereklidir.