INTRODUCTION: The relationship between the non-high-density lipoprotein cholesterol to high-density lipoprotein cholesterol ratio (non-HDL-C/HDL-C ratio, NHHR) and stent thrombosis (ST) in the setting of ST-elevation myocardial infarction (STEMI) has been understudied. We aimed to evaluate the prognostic value of NHHR in patients presenting with STEMI due to ST.
METHODS: This retrospective study included 168 patients who underwent primary PCI for ST-related STEMI between January 2020 and April 2024. The primary outcome was 1-year all-cause mortality. Patients were stratified according to NHHR: <3 or ≥3.
RESULTS: During 1-year follow-up, 35 patients (20.8%) died. Compared with survivors, non-survivors were older (64 vs. 58 years, p = 0.049), more often female (48.6% vs. 30.1%, p = 0.040), and had higher rates of hypercholesterolemia, heart failure, and Killip class ≥2 (all p < 0.05). They also had lower LVEF (41% vs. 45%, p = 0.009), and higher admission levels of creatinine, CRP, and glucose. HDL-C and hemoglobin were significantly lower in non-survivors. An NHHR ≥3 was more frequent in the mortality group (71.4% vs. 51.1%, p = 0.032), and associated with higher 1-year mortality (26.8% vs. 13.3%, p = 0.032). In multivariate Cox regression, NHHR ≥3 remained an independent predictor of 1-year mortality (HR = 2.751; 95% CI, 1.048–7.221; p = 0.040).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Among patients presenting with STEMI due to ST, an elevated non-HDL-C/HDL-C ratio was independently associated with increased 1-year all-cause mortality. NHHR may serve as a simple, accessible biomarker for risk stratification in this high-risk population.
GİRİŞ ve AMAÇ: Non-HDL kolesterol ile HDL kolesterol oranı (non-HDL-C/HDL-C oranı; NHHR) ile stent trombozu (ST) zemininde gelişen ST-segment elevasyonlu miyokart enfarktüsü (STEMI) arasındaki ilişki yeterince araştırılmamıştır. Bu çalışmada, NHHR’nin bu hasta grubundaki prognostik değerini değerlendirmeyi amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Ocak 2020 ile Nisan 2024 tarihleri arasında ST’ye bağlı STEMI nedeniyle primer PTCA uygulanan toplam 168 hasta retrospektif olarak incelendi. Birincil sonlanım noktası, 1 yıllık tüm nedenlere bağlı mortaliteydi. Hastalar NHHR değerlerine göre <3 ve ≥3 olmak üzere iki gruba ayrıldı
BULGULAR: Bir yıllık takip süresince 35 hasta (%20,8) hayatını kaybetti. Mortalite grubundaki hastalar, sağ kalanlara kıyasla daha yaşlıydı (64 vs. 58 yaş, p = 0,049), daha sık kadın cinsiyetteydi (%48,6 vs. %30,1, p = 0,040) ve hiperkolesterolemi, kalp yetersizliği ve başvuru Killip ≥2 oranları daha yüksekti (tüm p < 0,05). Bu hastalarda LVEF daha düşüktü (yüzde 41 vs. 45, p = 0,009) ve başvuru glukoz, kreatinin, CRP değerleri anlamlı olarak yüksekti. Ayrıca, HDL kolesterol ve hemoglobin düzeyleri mortalite grubunda daha düşüktü. NHHR ≥3 olan hastaların oranı mortalite grubunda anlamlı olarak daha fazlaydı (%71,4 vs. %51,1, p = 0,032) ve bu hastalarda 1 yıllık mortalite oranı daha yüksekti (%26,8 vs. %13,3, p = 0,032). Çok değişkenli Cox regresyon analizinde, NHHR ≥3 değeri 1 yıllık mortalite için bağımsız bir öngördürücü olarak saptandı (HR = 2,751; %95 GA: 1,048–7,221; p = 0,040).
TARTIŞMA ve SONUÇ: ST’ye bağlı STEMI ile başvuran hastalarda 1 yıllık mortalite halen yüksektir. Non-HDL-C/HDL-C oranının yüksek oluşu, bu hasta grubunda artmış mortalite ile bağımsız olarak ilişkili bulunmuştur. NHHR, bu yüksek riskli hasta grubunda kolay erişilebilir, basit ve değerli bir risk belirteci olabilir.