XQuick Search
XThe evaluation of difficult intubation risk in children with hydrocephalus undergoing shunt surgery: a prospective controlled study
Ayten Saracoglu1, Kemal Saracoglu2, Ferhat Erenler3, Hüseyin CANAZ4, Deniz Kızılay3, İbrahim Haluk Kafalı31Department of Anesthesiology and Reanimation, Marmara University Pendik Training and Research Hospital, Istanbul, Turkey2Department of Anesthesiology and Reanimation, Health Sciences University Kartal Dr. Lutfi Kirdar Training and Research Hospital, Istanbul, Turkey
3Department of Anesthesiology and Reanimation, Bilim University Medical School, Istanbul, Turkey
4Department of Neurosurgery, Bilim University Medical School, Istanbul, Turkey
INTRODUCTION: Hydrocephalus commonly cause serious challenges in airway management of newborn and paediatric patients, leading to enlarged head and distortion of skull anatomy. This result in difficulty for conventional laryngoscopy by hindering positioning of head. In this study, we aimed to determine the relationship between anatomic features and the signs of difficult intubation in paediatric patients undergoing shunt surgery.
METHODS: Sixty patients requiring ventriculoperitoneal shunt insertion were enrolled. Patients divided into three groups based on >1 month of age with hydrocephalus (n=20), newborn with hydrocephalus (n=20) and newborn without hydrocephalus (n=20). Head circumference, the lower and upper lip-chin distance, sternomental and thyromental distance, Cormack-Lehane Classification scores were recorded. The number of attempts for successful intubation, presence of optimization maneuvers were also recorded. The difficulty of intubation was evaluated with a 10 cm VAS ruler. All patients were intubated by the same anaesthesiologist.
RESULTS: The ASA scores, number of intubation attempts, and the frequency of optimization maneuvers were significantly lower in neonates without hydrocephalus as compared to patients with hydrocephalus (p˂0.05). The tragus-to-chin distance was decreased in the neonates with hydrocephalus in comparison with those without hydrocephalus. The Cormack-Lehane grade III was significantly increased while the Cormack-Lehane grade I was significantly decreased in neonates with hydrocephalus (p<0.05). Whereas 45% of the neonates with hydrocephalus were intubated at the second attempt, the rate was only 10% in control group.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The results of this study suggest that the risk of difficult intubation increases in paediatric patients with hydrocephalus.
Şant cerrahisi geçiren hidrosefalili çocuklarda zor entübasyon riskinin değerlendirilmesi: bir prospektif kontrollü çalışma
Ayten Saracoglu1, Kemal Saracoglu2, Ferhat Erenler3, Hüseyin CANAZ4, Deniz Kızılay3, İbrahim Haluk Kafalı31Marmara Üniversitesi pendik Eğitim ve Araştırma Hastanesi Anesteziyoloji ve Reanimasyon Anabilim Dalı2Sağlık Bilimleri Üniversitesi Kartal Dr. Lütfi Kırdar Eğitim ve Araştırma Hastanesi Anesteziyoloji ve Reanimasyon Anabilim Dalı
3Bilim Üniversitesi Tıp Fakültesi Anesteziyoloji ve Reanimasyon Anabilim Dalı
4Bilim Üniversitesi Tıp Fakültesi Nöroşirurji Anabilim Dalı
GİRİŞ ve AMAÇ: Hidrosefali kafa kaidesinde genişlemeye ve kafatasının anatomisinin bozulmasına öncülük ederek genellikle yenidoğan ve pediatrik hastaların havayolu yönetiminde ciddi zorluklara neden olmaktadır. Bu, başın yerleşmesini engelleyerek geleneksel laringoskopi için zorlukla sonuçlanır. Bu çalışmada şant cerrahisi geçiren pediyatrik hastalarda anatomik özellikler ile zor entübasyon bulguları arasındaki ilişkiyi belirlemeyi amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Ventriküloperitoneal şant yerleştirilmesi gerektiren altmış hasta çalışmaya alındı. Hastalar üç gruba ayrıldı: hidrosefalisi olan >1 ay üzerinde (n=20), hidrosefalisi olan yenidoğan (n=20) ve hidrosefalisi olmayan yenidoğan (n=20). Baş çevresi, alt ve üst dudak-çene mesafesi, sternomental ve tiromental mesafe, Cormack-Lehane sınıflaması skoru kaydedildi. Başarılı entübasyon için girişim sayısı, optimizasyon manevralarının varlığı da kaydedildi. Entübasyonun zorluğu 10 cm’lik VAS cetveliyle ölçüldü. Tüm hastalar aynı anesteziyolojist tarafından entübe edildi.
BULGULAR: ASA skorları, entübasyon girişim sayıları, optimizasyon manevralarının sıklığı, hidrosefalisi olanlarla karşılaştırıldığında hidrosefalisi olmayan yenidoğanlarda anlamlı olarak daha düşüktü (p˂0,05). Hidrosefalisi olmayanlarla karşılaştırıldığında tragus-çene mesafesi hidrosefalisi olan yenidoğanlarda azalmıştı. Hidrosefalisi olan yenidoğanlarda Cormack-Lehane sınıf III anlamlı olarak artmışken, Cormack-Lehane sınıf I anlamlı olarak azalmıştır (p<0.05). Hidrosefalisi olan yenidoğanların ikinci girişimde entübasyon oranı %45 iken bu oran kontrol grubunda sadece %10’du.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Bu çalışmanın sonuçları hidrosefalisi olan çocuk hastalarda zor entübasyon riskinin arttığını göstermektedir.
Manuscript Language: English