Comparison of Bone Cement and Incus Transposition Outcomes in Repair of Incus Long Arm Defects

INTRODUCTION: In this study, we aimed to compare the audiological results of patients who underwent bone cement (BC) and incus transposition (IT) to repair of incus long process (ILP) defects secondary to chronic otitis media (COM).
METHODS: The medical records of 130 patients who were operated due to COM and underwent ossicular reconstruction were analyzed. A total of 59 patients were enrolled in the study, including 23 patients who underwent BC and 36 patients who underwent IT, due to the ILP defect. BC was used for defects smaller than 2/3 of the length of ILP, while IT was preferred for larger defects.
RESULTS: The demographic data of two groups were similar (P>0.05). There was no significant difference between the two groups in terms of pre- and postoperative bone conduction thresholds (BCT), preoperative air conduction threshold (ACT), and air-bone gap (ABG). The postoperative ACT and ABG parameters were significantly better in the BC group (P=0.000). Additionally, postoperative hearing gain was significantly better in the BC group (P=0.042). The differences between the ABG values of both groups before and after surgery were statistically significant (P=0.001).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Ossiculoplasty still appears to be a challenging problem for otological surgeons. Whatever technique is used, the functional condition of the middle ear is as important as the features of the material used in hearing gain to be obtained after surgery. In this study, the use of BC for repairing of ILP defects was found better than IT in terms of postoperative ACT, ABG and hearing gain.

İnkus Uzun Kolu Defektlerinde Kemik Çimento ve İnkus Transpozisyonu Sonuçlarının Karşılaştırılması

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmada kronik otitis mediaya (KOM) ikincil olarak meydana gelen inkus uzun kolu defektlerinin onarımında kemik çimento (KÇ) ve inkus transpozisyonu (İT) kullanılan hastaların odyolojik sonuçlarının karşılaştırılması amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Kliniğimizde KOM tanısı ile ameliyat edilen ve eş zamanlı olarak işitme rekonstrüksiyonu uygulanan 130 hastanın arşiv kayıtları geriye dönük olarak incelendi. İnkus uzun kolu defekti nedeni ile KÇ uygulanan 23 hasta ve İT yapılan 36 hasta olmak üzere toplamda 59 hasta çalışmaya dahil edildi. İnkus uzun kolu uzunluğunun 2/3'ünden daha küçük olan defektler için KÇ kullanılırken daha büyük defektler için İT tercih edildi.
BULGULAR: KÇ ve İT gruplarındaki hastalar arasında demografik veriler açısından anlamlı farklılık yoktu (P>0.05). Her iki grup arasında ameliyat öncesi ve sonrası kemik yolu (KY) eşikleri, ameliyat öncesi hava yolu (HY) eşiği ve hava-kemik aralığı (HKA) parametreleri açısından anlamlı farklılık saptanmadı (P>0.05). Ameliyat sonrasındaki HY eşikleri ve HKA parametreleri KÇ grubunda anlamlı olarak daha iyi bulundu (P=0.000). Ayrıca KÇ grubunda ameliyat sonrası işitme kazancı İT grubuna göre anlamlı derecede daha iyiydi (P=0.042). Her iki grubun ameliyat öncesi ve sonrası HKA değerleri arasındaki farklar istatistiksel açıdan anlamlıydı (P=0.001).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Kemik zincir rekonstrüksiyonu otolojik cerrahlar için hala zorlayıcı bir sorun olarak görünmektedir. Hangi rekonstrüksiyon tekniği kullanılırsa kullanılsın ameliyat sonrasında elde edilecek olan işitme kazancında kullanılan materyalin özellikleri kadar orta kulağın fonksiyonel durumu da son derece önemlidir. Bu çalışmada inkus uzun kolu defektlerinin onarımı için kemik çimento kullanımı, ameliyat sonrasındaki HY işitme eşiği, HKA ve işitme kazancı parametreleri açısından inkus transpozisyonundan daha iyi bulunmuştur.