Evaluation of Pediatric Trauma Cases Applied to Emergency Department

OBJECTIVE: The trauma cases of our city which is located near to a busy road junction were hospitalized for follow-up and treatment.
METHODS: Trauma patients treated and followed in our center for two years; age, gender, place of being traumatized, shape the development of trauma, type of injury, the affected organ system, the most frequently injured organs, and mortality rates of the patients required surgical intervention were analyzed.
RESULTS: Of the 328 patients 240 were males. Patients were examined in the three group; under 2 years old, 2-7 years old and over 7 years old. Traumas were often in places open to traffic. Others; home and school. 38% of the cases, out of vehicle, 11% vehicle accident, 31% presented with a fall from height. More common was blunt trauma; 64% of these had abdominal trauma. Head trauma was the second. Skeletal system, chest, genitourinary tract and anorectal region were others. Liver, spleen and lung exposed to trauma. 57 patients required surgical intervention. Twenty-two patients with head trauma died during treatment.
CONCLUSION: Children died as a result of trauma, injury of multiple organ and systems. Trauma centers should be established for this patients. 112 and emergency services should be strengthened in terms of technical equipment, knowledge and experience. Thus, the mortality rate can be reduced.

Acil Servise Başvuran Pediatrik Travma Olgularının Değerlendirilmesi

AMAÇ: Şehirler arası kara yolu trafiğinin kavşak konumunda olan ilimizde, iki merkeze, travma ile başvuran, takip ve tedavisi yapılan çocuk hastaların incelenmesi.
YÖNTEMLER: İki yıl içinde merkezimize başvuran travma olguları; yaşları, cinsiyetleri, travmaya uğrama yeri, travmanın şekli, yaralanma tipi, etkilenen organ sistemi, yaralanan organlar, cerrahi işlem gereken olgular ve mortalite oranları açısından incelendi.
BULGULAR: İncelenen 328 hastanın 240’ı erkekti. Olgular 2 yaş altı (infant), 2-7 yaş arası (oyun çocuğu) ve 7 yaş üstü (okul çocuğu) olmak üzere 3 grupta incelendi. Travmalar büyük oranda trafiğe açık alanlarda olurken ev ve okul diğer travma alanlarıydı. Olguların %38’i araç dışı, %11’i araç içi trafik kazası, %31’i ise yüksekten düşme idi. Künt travma daha sıktı ve %64’ünde batın travması vardı. Kafa travması 2. sıklıkta iken, iskelet sistemi, toraks, genitoüriner sistem ve anorektal bölge etkilenen diğer bölgelerdi. Karaciğer, dalak ve akciğer travmaya maruz kalan organlardı. 57 olguya cerrahi müdahale gerekti. Kafa travması eşlik eden 22 hasta tedavi sırasında kaybedildi.
SONUÇ: Travma sonucu kaybedilen çocuklar çoklu organ ve sistem yaralanması olanlardı.Bu tip olgular için multidisipliner yaklaşım yapabilecek 3. basamak travma merkezlerinin kurulması, 112 ve acil servislerin teknik donanım bilgi ve tecrübe açısından güçlendirilmesi gerektiğini, böylece mortalite oranının düşürülebileceğini düşünmekteyiz.