Urinary tract infection, renal damage and urodynamic findings in late referral children with myelomeningocele

INTRODUCTION: The children with myelomeningocele are at an increased risk of recurrent urinary tract infection (RUTI) and renal damage due to neurogenic bladder. We aimed to evaluate of the relationship between recurrent urinary tract infection, renal damage and urodynamic findings in children with myelomeningocele who were referred late.
METHODS: We retrospectively evaluated the data from patients with myelomeningocele. RUTI was defined as two or more episodes of febrile urinary tract infection. The differential function <40% or the presence of renal scarring and/or atrophy were considered renal damage.
RESULTS: The median age of 75 patients was 7.4 years. The median age at first admission was 16 months (6-27 months). RUTI was observed in 48 patients. A cox regression analysis showed that vesicoureteral reflux (VUR), increased post voiding residual urine, reduced bladder capacity, trabeculated and hypocompliant bladder were risk factors for RUTI (p=0.028, p=0.036, p=0.005, p=0.042, respectively). Renal damage was determined in 30 patients. There were significant associations between renal damage and severe VUR, trabeculated bladder, hypocompliant bladder and clean intermittent catheterization (CIC) (hazard ratio: 1.724, p=0.011, hazard ratio: 1.934, p=0.038, hazard ratio: 1.452, p=0.025, hazard ratio: 3.691, p=0.014). Detrusor leakpoint pressure (DLPP) had a predictive value for renal damage (cut-off value: 29.8 cmH2O, p=0.021).
DISCUSSION AND CONCLUSION: The presence of VUR and the changes in bladder dynamics were important risk factors for recurrence of UTI in children with myelomeningocele who were referred late. Severe VUR, DLPP >29.8 cm H2O, trabeculated and hypocompliant bladder were associated with renal damage.

Geç sevk edilen miyelomeningoselli çocuklarda idrar yolu enfeksiyonu, böbrek hasarı ve ürodinamik bulgular

GİRİŞ ve AMAÇ: Miyelomeningoselli çocuklar, nörojen mesaneye bağlı olarak tekrarlayan idrar yolu enfeksiyonu (İYE) ve böbrek hasarı açısından yüksek risk altındadır. Bu çalışmada, geç sevk edilen miyelomeningoselli çocuklarda tekrarlayan idrar yolu enfeksiyonu, böbrek hasarı ve ürodinamik bulgular arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi amaçlandı.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Miyelomeningoselli hastaların dosya verileri retrospektif olarak değerlendirildi. Tekrarlayan İYE iki veya daha fazla ateşli idrar yolu enfeksiyonu atağı olarak tanımlandı. Diferansiyel fonksiyonun <%40 olması veya renal skar ve/veya atrofi varlığı renal hasar olarak kabul edildi.
BULGULAR: Yetmiş beş hastanın ortanca yaşı 7,4 yıl idi. İlk başvurudaki ortanca yaş 16 ay (6-27 ay) idi. Kırk sekiz hastada tekrarlayan İYE görüldü. Cox regresyon analizinde, vezikoüreteral reflü (VUR), rezidü idrar, azalmış mesane kapasitesi, trabeküle ve hipokompliyan mesanenin tekrarlayan İYE için risk faktörü olduğu saptandı (sırasıyla p=0,028, p=0,036, p=0,005, p=0,042). Otuz hastada böbrek hasarı tespit edildi. Böbrek hasarı ile şiddetli VUR, trabeküle mesane, hipokompliyan mesane ve temiz aralıklı kateterizasyon (TAK) arasında anlamlı ilişkiler mevcuttu (sırası ile Odds oranı: 1,724, p=0,011, Odds oranı: 1,934, p=0,038, Odds oranı: 1,452, p=0,025, Odds oranı: 3,691, p=0,014). Detrusor kaçırma noktası basıncının böbrek hasarı için belirleyici bir eşik değeri olduğu belirlendi (eşik değeri: 29,8 cm H2O, p=0,021).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Geç sevk edilen miyelomeningoselli çocuklarda VUR varlığı ve mesane dinamiklerindeki değişiklikler İYE tekrarlaması için önemli risk faktörleriydi. Şiddetli VUR, 29,8 cmH2O’dan yüksek detrusor kaçırma noktası basıncı, trabeküle ve hipokompliyan mesane böbrek hasarı ile ilişkiliydi.